❇ تفســــــیر از این توحید استدلالى، که گوشه کوچکى از نظام آفرینش را ـ که حاکى از مبدأ علم و قدرت و حکمت آفریدگار است ـ نشان مى دهد، به استدلال فطرى منتقل شده مى گوید: فراموش نکنید هنگامى که ناراحتى ها در دریا به شما برسد (و گرفتار طوفان و امواج کوبنده و وحشتناک شوید) تمام معبودهائى را که مى خوانید جز خدا از نظر شما گم مى شود (وَ إِذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلاّ إِیّاهُ). و باید گم شود; چرا که طوفان حوادث پرده هاى تقلید و تعصّب را ـ که بر فطرت آدمى افتاده ـ کنار مى زند، و نور فطرت که نور توحید، خداپرستى و یگانه پرستى است جلوه گر مى شود. آرى، در چنین لحظاتى همه معبودهاى پندارى و خیالى که نیروى توهم انسان به آنها قدرت بخشیده بود، همچون برف در آفتاب تابستان آب مى شوند و از ذهن، محو مى گردند و تنها نور «اللّه» در آن مى درخشد. 🌺🌺🌺 پس از آن، مى افزاید: اما شما فراموشکاران هنگامى که دست قدرت الهى شما را به سوى خشکى نجات داد، به او پشت مى کنید و رو مى گردانید و اصولاً انسان کفران کننده است (فَلَمّا نَجّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ کانَ الاْ ِنْسانُ کَفُوراً) . بار دیگر پرده هاى غرور و غفلت، تقلید و تعصب، این نور الهى را مى پوشاند و گرد و غبار عصیان و گناه و سرگرمى هاى زندگى مادّى، چهره تابناک آن را پنهان مى سازد. (تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۶۷ سوره مبارکه إسراء) @ayehsobh