❇ تفســــــیر❇ سرانجام در این آیه به نتیجه نهائى وضع مشرکان اشاره کرده، مى فرماید: و به این ترتیب جمعیت ستمکاران ریشه کن شدند و نسل دیگرى از آنها به پا نخاست (فَقُطـِعَ دابِرُ الْقَوْمِ الَّذینَ ظَلَمُوا). دابِر در اصل، به معنى دنباله و آخر چیزى است. و از آنجا که خداوند در به کار گرفتن عوامل تربیت در مورد آنها هیچ گونه کوتاهى نکرده در پایان آیه مى فرماید: ستایش و حمد مخصوص خداوندى است که پروردگار و مربى همه جهانیان است (وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ). 🌼🌼🌼 جالب این که خداوند با جمله وَ الْحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ الْعالَمِیْن آیه را پایان مى دهد، و این نشانه آن است که قطع ریشه ظلم و فساد و نابود شدن نسلى که بتواند این کار را ادامه دهد، به قدرى اهمیت دارد که جاى حمد، شکر و سپاس است. در حدیثى از فضیل بن عیاض از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: هر کس بقاى ستمگران را دوست دارد، مفهومش این است که دوست مى دارد معصیت خدا شود (موضوع ظلم به اندازه اى مهم است که) خداوند تبارک و تعالى در برابر نابود ساختن ظالمان خود را حمد و ستایش کرده و فرموده: دنباله قوم ستمگر بریده شد، ستایش و سپاس مخصوص خداوند پروردگار جهانیان است . «تفسیر نمونه/ ذیل آیه ۴۵ سوره انعام » @ayehsobh