💢ارتباط علم اصول با حوزه موضوعات علوم انسانی 🔻بطور مستقیم نمی‌شود گفت علم اصول در حوزه مسائل علوم انسانی مستقیماً چه نقشی دارد، باید پیوندی بین معارف علوم انسانی و گزاره‌های آن و معارف وحیانی برقرارکنیم و ببینیم علم اصول بر معارفی که ناظر به حوزه علوم انسانی است چه تأثیری می‌گذارد. 🔻 همچنین ما مفروضمان این است که علوم انسانی مانند علوم طبیعی شامل علوم پایه و کاربردی است، و گزاره‌های موجود در آن به گزاره‌های توصیفی و تجویزی تقسیم میشود. به همین دلیل گزاره‌هایی که در حوزه علوم انسانی و اجتماعی تولید می‌‌شود در حوزه توصیفیاتش می‌تواند با حوزه معارف وحیانی ما نسبتی را برقرار کند. ⭕️ ظرفیت شناسی علم اصول برای علوم انسانی 🔻علم اصول فقه دانشی است که کاملاً معطوف به گزاره‌های تجویزی فقهی دین است. ما الان یک منطق استکشاف گزاره‌های توصیفی و احیاناً تجویزی اخلاقی، به طور منظم و مدون نداریم. 🔻حالا ما در اخلاق چرا رشد نکردیم؟ زیرا اخلاق ما منطق اکتشافی اجتهادی نداشته است، در معارف البته اینگونه نیست، بسیاری از معارف ارتکازیات، است که بعضی از آن هم کم و بیش مدون است و در حوزه‌های معارفی و توصیفی هم باید مدون بشود. 🔻ما نیازمند این هستیم که در متدولوژی و روش شناسی علوم خودمان، حداقل علم دیگری مشابه علم اصول داشته باشیم. ۱) یکی علم اصول معارف یا علم اصول کلام (منطق اکتشاف گزاره‌های توصیفی به معنای عام) ۲) علم اصول اخلاق یعنی منطق اکتشاف گزاره‌های اخلاقی ۳) علم اصول فقه. 🔻 نکته بعد اینکه طبیعتاً این سه منطق اصولی، مشترکاتی دارد و هر یک مختصاتی دارد. آنچه که ما نهایتاً باید به آن برسیم در واقع یک مجموعه‌ای از قواعد و روش‌هاست. و یک متدولوژی اکتشاف از منابع و متون دین داریم که اختصاص به توصیفیات و تجویزیات ندارد. در تجویزیات هم اختصاص به اخلاقیات و فقه ندارد که می‌شود مشترکش و یک بخش مختص دارد که در هر یک از این بخشهای توصیفی و تجویزی اخلاقی وتجویزی فقهی ما منطقهای ویژه خودش را باید داشته باشد . 🔻 ما باید هم مشترکات و هم متمایزاتشان را مشخص کنیم آن وقت هم یک نظام اکتشافی و یک منطق اجتهادی و اکتشافی جامعی در می‌آید که حاوی یک بخش مشترکات است. 🔻 اما حالا می‌خواهیم در تطبیق مسائل وارد بشویم، در علم اصول موجود واقعاً من معتقد به تورم علم اصول نیستم چرا که بسیاری از مسائل اصولی را هنوز کار نکرده ایم و حتی بسیاری از همین مباحث ریز هم در مسائل فقهی اثر دارد. همچنین معتقد نیستم که علم اصول ما خیلی با عقلیات مخلوط شده است؛ بسیاری از این تحلیلهای عقلی هنرهای اندیشمندان واقعاً بزرگ ماست و بازتاب و امتداد فقهی دارد. 🔻من فکر می‌کنم که علم اصول ما بالفعل الآن مشتمل بر بخش معظمی از منطق اکتشافی مشترک بین معارف توصیفی و تجویزی به همان معنای اخلاقی و فقهی است که یک بخشی از آن هم اختصاص به فقه دارد و ما وقتی که می‌خواهیم معارف وحیانی ناظر به علوم انسانی را تولید کنیم طبعاً از این علم اصول بی‌نیاز نیستیم. همچنین دارای معارف تجویزی علوم انسانی است که همین علم اصول فقه آنجا مؤثر است. 🔻یک دور مباحث علم اصولمان را مرور کنیم. باید به عناوینی برسیم که این عناوین و محورها،‌ محورهای منطق اکتشافی مشترکی است که هم در بخشهای توصیفی و هم در بخشهای تجویزی کارآمدی دارد. 🔻سه محور اصلی در حوزه مشترکات منطق اکتشاف معارف اعم از توصیفی و تجویزی عبارتند از: ۱) مجموعه مباحث الفاظ ۲) محورهای عمده ی بخش حجج و امارات در باب قطع ۳) باب خبر واحد، خبر متواتر و احیاناً سیره ، مشترکاتی از ارتکاز البته نه از مختصات فقه و محور تعارض و تعادل و تراجیح. 🔻سه حوزه دیگر هم هست که البته جزء حوزه منطق مشترک نیست، بلکه بخش مختصات فقهی است ۱- اوامر و نواهی ۲- مباحث عقلیه ۳- اصول عملیه #بخش_دوم ادامه دارد ... http://meftaah.com/?p=22194 لینک کانال #علوم_انسانی_اسلامی ↙️↙️ https://eitaa.com/joinchat/2315124922C2faae9826b