#احکام_دین ☀️🍃 عدم صلاحیت علمی جهت درمان🌸🍃 پرسش : انجام امور پزشکى و درمان بیماران توسّط پزشکان و غیر پزشکان، که صلاحیت علمى ندارند، چه حکمى دارد؟ پاسخ : جایز نیست. وظیفه پزشک در صورت عدم تشخیص بیماری 🌸🍃 پرسش : اگر پزشک بر اثر فراموشى انواع و علائم بیماریها ـ به خاطر گستردگى موضوع ـ بیمارى شخص را تشخیص ندهد، در نتیجه اصلاً دارویى تجویز نکند; در صورتى که بیمارى تشدید و یا منجر به مرگ گردد، این پزشک در چه حدّى مسئول است؟ (در صورتى که امکان ارجاع به متخصّص باشد) پاسخ : وظیفه اش آن است که دخالت نکند و او را به فرد آگاهترى هدایت نماید. لزوم ارجاع بیمار به پزشک حاذقتر🌸🍃 پرسش :در صورتى که پزشک بیمارى را تشخیص ندهد، آیا با احتمال ضعیف مىتواند دارو تجویز کند؟ در حالى که با ارجاع به پزشک حاذقتر احتمال درمان بیشتر است و از هدر رفتن پول بیمار نیز جلوگیرى مىگردد؟ پاسخ : در صورت عدم تشخیص، لازم است او را به دیگرى ارجاع دهد. تشخیص بیماری تنها با آزمایش🌸🍃 پرسش : اگر فرصت و امکان آزمایش وجود داشته باشد، امّا به دلایل دیگر (همانند: عدم قدرت بیمار بر پرداخت هزینهها، نبودن امکانات مورد نیاز، نداشتن وقت کافى از ناحیه بیمار، و مانند آن) آزمایشات لازم صورت نگیرد، در این صورت وظیفه پزشک چیست پاسخ : اگر بدون آزمایش تشخیص بیمارى ممکن نیست باید به سراغ آن برود، (مگر اینکه وقت کافى موجود نباشد). و اگر بیمارى طبق موازین تشخیص داده شده، و آزمایش براى اطمینان بیشتر است، وجوبى ندارد. استفاده از روش های درمانی پر عارضه🌸🍃 پرسش :اگر بدانیم یا احتمال دهیم که یک بیمار در اثر بیمارى خاصّى (مثل برخى سرطان ها) بزودى خواهد مرد، آیا مجازیم فقط براى افزایش طول عمر وى هر چند به مدّت کوتاه، روش هاى درمانى خطرناک و بسیار پر عارضه را، (مثل شیمى درمانى که گاه عواض آن شدیدتر از بیمارى اوّلیه است) براى وى تجویز کنیم؟ پاسخ : در فرض مسأله دلیلى بر وجوب و جواز این گونه درمان ها نداریم. ولى اگر بیمار خودش با علم به این عوارض راضى بشود مانعى ندارد. تجویز داروهای پرخطر برای درمان 🌸🍃 پرسش :در بعضى از بیماریها، مثل برخى عفونتهاى نه چندان مهم، پزشک جهت تسریع بهبودى بیمار، یا اطمینان از اینکه داروى تجویزى وى بسیار قوى است و در مورد خیلى از عفونتها مىتواند مؤثّر باشد، یا به خاطر اینکه از هزینه درمان بیمار و مراجعات مکرّر وى بکاهد، اقدام به تجویز داروهایى مىکند که ضررهاى آن کاملاً شدید، و به اثبات رسیده است، و این در حالى است که شاید بتوان از طریق داروهاى دیگر، که ضرر بسیار کمترى دارد، ولى ممکن است با عدم اطمینان کامل و هزینه زیادتر همراه باشد بیمار را معالجه نمود. با چنین فرضى، بهترین کار چیست؟ انتخاب راه سریع و پرخطر، یا راه کم خطر و احیاناً دیر اثر؟ پاسخ :  انتخاب راه دوم لازم است. جراحی که موجب تسریع مرگ بیمار شود🌸🍃 پرسش :مطمئنیم که یک بیمارى، بیمار را به زودى خواهد کشت. از طرفى مىدانیم که با یک عمل درمانى، مثل جرّاحى، ممکن است بیمار بهبودى نسبى و احتمالى پیدا کند، یا حتّى زودتر از موعد از دنیا برد، وظیفه ما در چنین حالتى چیست؟ اگر با این کار به تسریع مرگ بیمار کمک کنیم، مدیون نیستیم؟ اگر اقدام به درمان نکنیم مسئول نیستیم؟ با توجّه به اینکه گاهى نتیجه کار کاملاً نامشخّص است. پاسخ : اگر احتمال بهبودى، احتمال قابل توجّهى است باید اقدام کرد (البتّه با جلب رضایت بیمار). و اگر احتمال ضعیف است و احتمال خطر نیز وجود دارد اقدام نکنید. تجسس و سوال مشاور برای ارائه راهکار🌸🍃 پرسش :بنده دانشجو معلم دانشگاه فرهنگیان هستم و در زمینه آموزش و تربیت جنسی نوجوانان و جوانان کار میکنم در مواقعی که در مدرسه یا مکان های دیگر درباره مسائل بلوغ و انحرافات جنسی صحبت میکنم بعد از جلسه دانش آموزان در جلسه مشاوره خصوصی به بیان مشکلات خود (خود ارضایی، لواط و....) می پردازند و برای درمان وحل مشکل خود تقاضای کمک می نمایند با توجه به اقتضای کار، در مواردی نیازمند پرسش و اطلاعات دقیق درباره نوع انحراف(خود ارضای، لواط و...) فرد مذکور می باشم تا بتوانم به نحو احسن به فرد یا افراد مذکور کمک کنم حکم کار من از لحاظ شرعی و عرفی چیست؟ پاسخ : صحبت مستقیم با آنها در باره این نوع کارها جایز نیست و نباید سوال شود بلکه دستورات کلی را به آنان بدهد مثلا بگوید برای اینکه مبتلا به این کار نشوید طبق این دستور عمل کنید. خطای مسئول آزمایشگاه در تشخیص جنین معلول و متولد شدن آن🌸🍃 ᯽────❁────᯽ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌@azsargozashteha 📚🖌 ᯽────❁────᯽