#قسمت_شانزدهم با عجز رو به خانم علیمی گفتم: خواهش می کنم شما بفرمایید من ازتون معذرت می خوام. این زن روانیه بدبخت شده دست خودش نیست. انقد شک کرده که تمام روحش سیاه شده. من از شما عذر می خوام... با زور خانم علیمی رو راضی کردم تا بره از اتاق بیرون. یاسمن داشت مثل زنای کولی جیغ می زد و به سر و صورتش می کوبید. کی انقد عوض شده بود که نفهمیده بودم؟! کی انقد بد شده بود؟ مگه من چیکار کرده بودم؟ همونطور زل زده بودم بهش. خونم به جوش اومد با عصبانیت داد زدم: خفه شو یاسمن! وقتی خانم علیمی رفت رفتم سمت یاسمن بازوش رو گرفتم کشون کشون آوردمش سمت میز. در اتاق رو بستم و رو به بقیه که جلوی کانکس جمع شده بودن گفتم: برید سر کارتون!... یاسمن داشت مثل ابر بهار اشک‌ می ریخت و من، دیگه قار و قور شکمم یادم رفته بود. رفتم جلو بدجور قاطی کرده بودم با ناراحتی گفتم: این چه کاریه یاسمن؟ تو از من چی دیدی که اینطوری می کنی؟ مگه من هرزه ام که انقد بهم شک کردی؟ صادقانه دوستت دارم همه ی هستیمو ریختم به پات خیلی واسم سنگینه که اینطوری داری درباره ام قضاوت می کنی و آبرومو می بری. از زندگی ناامیدم کردی... یاسمن با نفرت نگاهم کرد و گفت: این غذاها چیه؟ با هم داشتید می خوردید؟ فرزاد تو به من خیانت کردی مگه من‌ چی کم گذاشتم؟... دستاشو گرفتم و گفتم: این غذا به این دلیله که از دیروز گرسنم. به هر چیزی که قبولش داری قسم تو تنها زن زندگی منی جز تو به هیچ‌ زنی تا حالا فکرم نکردم چرا چند روزه شکاک شدی ...... @azsargozashteha💚 #ادامه_دارد