کلام آیة الله مصباح یزدی درباره این حدیث: هرقدر انسان به باورها و اعتقادات خود پايبند بوده و به چيزى يقين داشته باشد، وقتى شبهه‌افكنان و وسوسه‌گران مكرر خلاف آن عقايد و باورها را به انسان القا كنند، ترديد و شك در آن عقايد در ذهن انسان پديد مى‌آيد. از اين جهت قرآن مؤمنان را از گفتوگو و نشست و برخاست با منحرفان و شبهه‌افكنان در دين بازداشته است و مى‌فرمايد: وَقَدْ نَزَّلَ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ أَنْ إِذا سَمِعْتُمْ آياتِ اللهِ يُكْفَرُ بِها وَيُسْتَهْزَأُ بِها فَلا تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتّى يَخُوضُوا فِي حَدِيث غَيْرِهِ إِنَّكُمْ إِذاً مِثْلُهُمْ‌...؛[1] و البته [خدا] در كتاب [قرآن] بر شما نازل كرده كه هرگاه شنيديد آيات خدا مورد انكار و ريشخند قرار مى‌گيرد، با آنان منشينيد تا به سخن غير از آن درآيند، چرا كه در اين صورت شما هم مثل آنان خواهيد بود‌...‌. اندك و كم‌شمارند كسانى كه در عقايد و باورهايشان چون كوه استوارند و از چنان بصيرتى برخوردارند كه سخنان منحرفان در آنان تأثير نمى‌گذارد. اما ديگر مردم خيلى زود تحت تأثير شبهات و سخنان ناصواب قرار مى‌گيرند. اگر در بار اول و دوم سخن منحرفان و فاسدان در آنان اثر نكند، سرانجام تحت تأثير قرار مى‌گيرند، به ويژه اگر شبهات و سخنان انحرافى با چاشنى استدلال و امور ذوقى و در قالبى فريبنده بيان شود كه در اين صورت شخص را مسحور خود مى‌سازد. نظر به تأثيرى كه سخنان حق و نيز سخنان ناصواب بر انسان مى‌گذارد امام هادى(عليه السلام) فرمودند: مَنْ أَصْغَى إِلَى ناطِق فَقَدْ عَبَدَهُ فَإِنْ كَانَ الْنَّاطِقُ عَنِ اللهِ فَقَدْ عَبَدَ اللهَ وَإِنْ كَانَ الْنَّاطِقُ يَنْطِقُ عَنْ لِسَانِ إِبْلِيسَ فَقَدْ عَبَدَ إِبْلِيسَ؛[1] كسى كه به سخنان گوينده‌اى گوش دهد او را بندگى كرده است. پس اگر آن گوينده از سوى خدا سخن گويد، خدا را بندگى كرده و اگر از زبان شيطان سخن گويد، شيطان را بندگى نموده است.    بارها به تجربه دريافته‌ايم كه در معاشرت‌ها وقتى چندين بار شبهاتى طرح گرديده، بذر ترديد و شك را در درون انسان افشانده است. بر اين اساس، خداوند به حضرت موسى(عليه السلام) امر مى‌كند كسى را شريك عبادت من قرار نده و سپس دستور مى‌دهد با صالحان معاشرت كن و از هم‌نشينى با نااهلان بپرهيز. پندهای الهی ج۱ ص ۸۳ کانال «از شرح بی نهایت» https://eitaa.com/azsharhebinahayat