«مردم نیز ماه رمضان امسال را به رزمایش گسترده‌ی کمک به نیازمندان تبدیل کنند.» همه چیز از این جمله نایب امام زمان شروع شد.گروه گروه و فوج فوج از مومنین در تبعیت از فرامین ایشان شروع کردند به جمع آوری کمک ها و توزیع آن بین مستضعفین و آسیب دیدگان از شرایط کرونایی اقتصاد. یقین دارم که اخلاص آنها و اطاعت شان نتایج مثبت و نورانی ای خواهد داشت اما به نظرم میرسد نکته ای در این میان است که نباید از آن غافل شد. فرض کنیم اگر انقلاب نشده بود یا اگر شده بود این همه دشمن نداشتیم و یا اگر دشمن هم داشتیم دشمنی اقتصادی نداشتیم و اگر دشمنی اقتصادی هم داشتیم اینقدر کینه توزانه نبود که تبدیل شود تحریم های همه جانبه،چطور این رزمایش را اجرا میکردیم؟ به نظرم همینطور که الان. خب عمل یکسان در این دو شرایط متفاوت درست است؟ به نظرم درست نیست. در شرایطی که نایب امام زمان بارها فرموده اند باید قوی شویم آیا این نوع رزمایش درست است یا باید تغییر روش بدهیم؟ خب معلوم است که باید تغییر ایجاد کنیم!باید رزمایش مان را طوری اجرا کنیم که باعث قوی شدن ما بشود. در ساده ترین حالت میشود در جریان تهیه و توزیع همین کمک ها بخشی از مستضعفان و آسیب دیدگان را که توانایی کار دارند را دخیل کنیم و در قبال کار به آنها مزد یا بسته بدهیم. البته روشهای بهتری هم وجود دارد مثل قرض الحسنه دادن برای ایجاد یا سرپا نگه داشتن کار.یا بهتر از این ایجاد تعاونی ها با جمع سرمایه های اندک برای ایجاد کار و توانمند کردن اقشار ضعیف. امروز دیگر آن روز نیست که اولین راهی که به ذهن رسید را انجام بدهیم،در شرایط پیچیده امروز فکر کردن قبل از کار خیلی واجبتر از قبل است.