با انتشار پاسخ نایب امام زمان به نامه حضرت حجت الاسلام والمسلمین آقای قرائتی حرکتی آغاز شد و نتایجش ان شاالله بر همگان روشن خواهد شد که تا قبل از آن خیلی برای انجامش سعی شده بود و به علت های مختلفی چندان عملی نشده بود. فارغ از اینکه نامه چه بود و پاسخ چه، دوست دارم به مطلبی مستتر در رفتار و منش چندین ساله استاد قرائتی که در این فقره هم وجود داشت و به نظرم فهمیدن آن به شدت نیاز اجتماعی ماست اشاره کنم. آن نکته روش و منش ایشان در مطالبه و گاها در بیان انتقادات است. این چندمین بار است که ایشان کمبود ها، نیازها وبعضا اشتباهات موجود در کشور که سالها سعی در حل و فصل آنها داشته اند و به علت های مختلف از جمله عدم همکاری دولت یا مجموعه های حاکمیتی و...به سرانجام نرسیده است را به صورت کاملا مخفیانه، به دور از جنجال و نمایش اجتماعی، و مودبانه با نایب امام زمان در میان می گذارند و بعد از آنکه به علت سابقه عمل جدی برای حل مشکلات، داشتن تخصص کافی در آن رشته، اخلاص و صدق نیت و... غالبا جواب مثبتی از حضرت آقا دریافت کرده اند، بدون ادعا و جنجال، باز هم کاملا مودبانه و فروتنانه پیگیر عملیاتی کردن آن شده اند و این درس است برای ما که داعیه مطالبه گری و هزاران ادعای دیگر داریم! این مجال البته فرصتی برای بیان فضایل استاد قرائتی نیست و فقط اکتفا میکنم که اگر در هر زمینه ای حاج قاسم سلیمانی ای باشد، در این میدان بی تردید باید شیخ محسن قرائتی را برابر دانست با سرباز قاسم سلیمانی!