🔖 فایل مکمل پست بالا👆👇👆 🔻 حکیمی می گفت: ما به دیگران می آموزیم که چگونه با ما رفتار کنند. 🔻احترام، احترام می آورد و تحقیر، کوچک دیدن.‌ ممکن است که دانش آموزان به اقتضای ناپختگی، معلم محترم را اذیت هم بکنند؛ ولی باز هم شخصیتش را می ستایند. در حقیقت اذیتشان، به نوعی اقتضای سن و هیجانات است و نه آزارطلبی و موذی گری... 🔻فراتر از احترام گذاشتن به کودکان و نوجوانان، شخصیت دادن به آنان است؛ یعنی اینکه معلم، اکنون آنان را نبیند؛ بلکه فردایی را ببیند که هر کدام از این ها بزرگان شهر و دیار خود خواهند شد و اثرگذار و موثر خواهند بود. اینگونه نگاه به شاگردان، آنان را در نگاه ما بزرگ خواهد کرد. 🔻بچگانه رفتار کردن، اقتضای سن آنان است؛ این ما هستیم که باید خود را به دنیای آنان نزدیک کنیم تا بتوانیم هم درک درستی از آنان داشته باشیم و هم ارتباط موثر و تعلیم و تربیتی شایسته را رقم بزنیم؛ اینگونه، شخصیت ما برای آنان محبوب خواهد بود و کلاممان اثرگذار؛ همچنانکه معصومان (ع) در برخورد با کودکان، کودکانه رفتار می کردند و کودکان هم آن ها را بسیار دوست می داشتند. ................................................. ✍معلم؛ علی #اسعدی @baclassha