فرقه های بابیت و بهائیت
📓کتاب اقدس بر ويژگي هايي چون پر اطلاعي، ژرف بيني، بي غرضي و انصاف در استاد محيط انگشت تأكيد نهاده است: «استاد ارجمند و امروز يكتا محقق واقعي بي غرض و مرض و خالي از تعصب و با مطالعه و اطلاع و ژرف بيني ما، آقاي سيد محمد محيط طباطبايي...» و بالاخره احمد اقتداري معتقد است كه «استاد محيط، محيط فضل و آداب است و در جمع استادان شمع اصحاب. اما گذشته از جلالت قدر و علو مرتبت علمي و پختگي و وسعت اطلاع، امروزه، بحق، استاد همه ادب پروران ايران است و به خاطر زبان و ادب كهنسال فارسي چه رنج ها كه برده است و چه دردها كه در دل نهفته است... وجود گرامي اش كم نظير است و در كشاكش دوران، چون سنگ آسيا، قديم و قويم و در پاسداري از ادب فارسي و فرهنگ ايراني، پابرجا و استوار مانده است.» [2] . استاد محيط در اواسط دهه ۱۳۵۰در ماهنامه ي وزين «گوهر» (مدير مسئول: مرتضي كامران) به درج يك سلسله مقالات علمي و انتقادي راجع به تاريخ و متون تاريخي و كلامي مهم بابيان و بهائيان (همچون نقطه الكاف و مطالع الانوار) اقدام نمود كه چنان كه انتظار مي رفت با استقبال فراوان محققان و پژوهشگران روبه رو شد و متقابلا واكنش خصمانه ي وابستگان به آن دو فرقه را برانگيخت و موجب پاسخگويي استاد شد. توضيح اين مقالات، موضوع گفتار بعدي ماست. مي دانيم كه دو كتاب يا دو گونه تاريخ قديم و جديد در ميان بابيان و گروه هاي منشعب از آنان رواج داشته است. تاريخ قديم در ۱۲۷۹. ق و تاريخ جديد در ۱۲۹۱. ق شكل گرفته است 📗کتاب اقدس، محيط طباطبايي، ص۵ 📰مجله زمانه / چاپ دوم / سال ششم / شماره ۶۱ / مهر ۱۳۸۶ 🚫@bahaiyat🚫
2.7هزار مشاهده