👆👇 انسان‌ها با رفتار خود در همه مقاطع سنی این پیام را می‌دهند که «لطفا مرز مرا رعایت کن» 🚨 مادر و پدر اگر نسبت به برنامه‌ای که در درون کودک است هوشیار نباشند ، با ذهن خودشان با کودک صحبت می‌کنند نه با برنامه ذهنی کودک 🛑 به همین خاطر بچه‌ها لجبازی می‌کنند 💥 به‌عنوان مثال اگر برای کودک از کلمه «یا» استفاده کنیم ، یعنی بگوییم «خودت غذا می‌خوری یا من به تو غذا بدهم؟» در این صورت بچه انتخاب می‌کند و در واقع روی برنامه ذهن کودک قرار گرفته‌ایم 💡 داشتن حق انتخاب ،‌ برنامه ذهن انسان است که خدا در روان او قرار داده است ⏩ حرکت برخلاف این برنامه سبب می‌شود فرزند با ما همراهی نکند ⛔️ هر چقدر اصرار کنید ، او انکار می‌کند 💢 حتی اگر نهایتا زورش نرسد ، از ترس تبعیت کرده و تسلیم می‌شود ، اما در ذهن او چیزی دیگری است و از سر اختیار و اشتیاق انتخاب نمی‌کند ⚠️ چنین کودکی ظاهرا حرف والدین را می پذیرد اما در باطن با آن مخالفت می‌کند . اگر افراد حق انتخاب نداشته نباشند ،‌ حتی بهترین گزینه را هم از نوعی اجبار می دانند و حس خوبی به آن پیدا نمی‌کنند 🛑 بچه‌ها از زمانی که می‌توانند حرف بزنند و روی پایشان بایستند ، بر دنیای اطراف خود مؤثر هستند و پیام رفتار آن‌ها این است که «من خودم می‌توانم کارهایم را انجام دهم» و «در کارهایی را که می‌توانم خودم آنها را انجام دهم ، لطفا به من کمک نکنید» . اگر من از این دایره خارج شوم بچه‌ها حتما لجبازی خواهند کرد و اگر لجبازی نکنند ، مشکلی وجود دارد ⚠️ چون لجبازی یعنی «حریم مرا نگه دارید» . اگر این مرزها را رعایت نکنیم ، فرزند اعتماد به نفس را به دست نمی‌آورد 🚨 جایی که کودک لجبازی می‌کند ، والدین باید تجدید نظرکنند که کجای این برنامه ایستاده‌اند💡 http://eitaa.com/bandegizendegi