و خب وقتشه یکم بریم سراغ از حدود ۶_۷ سالگی منتظریم پسرامون یه تغییرات جدی ای توشون اتفاق بیوفته جنگیدن و کشتی گرفتن و سوپرمن شدن سروصدای زیادی به پا کردن که تم معمول یه پسره ولی از این حدود بازه سنی برای پسربچه ها👈تشبه سازی و الگوگیری و تمایل به تقلید جدی تر از پدر، ناپدری و هر شخص ذکوری که اطراف پسرا هست جدی تر میشه و خب این اشکالی نداره مگر اینکه در این مقطع سنی و بعدش👈پدر از پسرش غافل بشه💢💥 حضور فعال و دسترس پذیری پدر برای دختر یجور مزایا داره و برای پسر یجور اهمیت خاص پدری که برنامه زندگی و کارش جوریه که کلاً غایب از خانواده هست جز برای خواب ، حواسش باشه که داره⚡️ضربه خطرناکی⚡️ به بچه هاش خصوصا پسرش میزنه💥 گاهی ریشه ناخودآگاه پرخاشگری و بدرفتاری پسرا در جلب توجه پدرشون هست...چه تو خونه و چه در مدرسه🚨 البته این معنیش حذف مادر از مرکز توجه نیستا✋ پسرها هم مثل دخترا به محبت و توجه و مهرورزی مادرانه نیاز دارن و با بزرگ تر شدن و رسیدن به نوجوانی هم این نیاز کم نمیشه و نباید هم این نیاز پسران به وجود و محبت مادر سرکوب بشه⚠️اما در عین حال عدم سرکوب این نیاز به مادر نباااید موجب نادیده گیری و عدم دسترس پذیری پدر بشه⚠️ اگه پدری میبینه پسرش از دوره ابتدایی یعنی حدود ۷_۸ سالگی و به خصوص ۱۰سالگی به بعد بیش از اندازه به دنیای مادرش چسبیده💢👈نباید مادر رو مورد انتقاد قرار بده یا پسرش رو از مادر بترسونه و فراری بده🚨 پس چیکار کنه؟ ✍ زینب آقائی ؛مامان دکترِ فلسفه تعلیم وتربیت اسلامی خونده☺️ http://eitaa.com/bandegizendegi کپی و بازارسال با لینک یادت نره🍏