♨️توحیدِجعفری؛ خداشناسی با شناخت‌ِانسان 🔸پس از بیان برهان نظم در مطالب قبلی، به جلوه‌هایی از حکمت و نظم در آفرینش انسان در کلام ناب امام صادق علیه‌السلام اشاره کردیم. این مطلب، آخرین مطلب از این روایت نورانی است. مخاطبین محترم میتوانند به کتاب مفضل برای مباحث ناب مراجعه کنند. نسخه اینترنتی و رایگان این کتاب در فضای مجازی موجود است. 🔷 بی‌تردید جایگاه انسان در نظام خلقت خداوندی که بس حکیمانه انتظام یافته، مهم و حیاتی است. ازاین‌رو توجه به خلقت انسان نیز می‌تواند او را بیش‌ازپیش متوجه خلقت حکیمانه‌اش کند. در بخشی از سخن شریف امام صادق علیه‌السلام به مفضّل در توحید مفضّل درباره مسئله‌ی بلوغ در دختران و پسران و علامت آن نکته‌های بیان شده که از منظر فیزیولوژی روانشناسی و پزشکی بسیار حائز اهمیت است. 🔹 امام صادق علیه‌السلام یکی از ظریف‌ترین و پیچیده‌ترین نکته‌ها در مباحث بلوغ انسان، علامت‌ها و نشانه‌های خاص آن را بیان می‌فرمایند: «تا آنگاه‌که انسان پای در بلوغ نهد در این وقت اگر مذکر است، مو در صورتش می‌روید تا نشانه‌ی مردی و عزت او باشد و از همانندی با زنان و بچگان به دورماند و اگر مؤنث است رخش از مو پیراسته ماند تا طراوت و زیبایی‌اش دل مردان را برباید و نسل بشر ماندگار و پایدار شود».[1] 🔹در ادامه، امام صادق علیه‌السلام به وجه توحیدی و خداشناسی این پدیده اشاره می‌فرمایند که وجود هر یک از این امور برای انسان، نشانه و دلیلی بر وجود خالق حکیم و تدبیر بی‌نظیر اوست. هر بخشی و هر کارکردی در بدن انسان، بسیار حکیمانه و منظم قرار داده‌شده است. امام علیه‌السلام حکمت خون در رحم مادر و تغذیه‌ی جنین با آن را علت جلوگیری از توقف رشد جنین، حکمت درد زایمان را جلوگیری از مرگ جنین و حکمت شیر برای نوزاد را جلوگیری از تغذیه‌ی وی با غذاهای ناسالم می‌دانند: 🟩«ای مفضل در این مراحل نیک بیندیش. آیا می‌شود که این همه تدبیر بی مدبّر و حکیم باشد؟ میدانی اگر در رحم، خون به او نمی‌رسید همانند گیاهی که آب به وی نرسد خشک و پژمرده می‌گشت؟ آیا میدانی وقتی‌که بزرگ شد اگر مادرش را درد زاییدن نمی‌گرفت چون زنده‌به‌گور، در رحم می‌ماند و اگر در هنگام ولادت شیر با او نمی‌ساخت یا از گرسنگی می‌مرد و یا با غذایی نامناسب و زیان‌بار تغذیه می‌شد؟ ...».[2] ☑️در این بیانات نورانی امام صادق علیه‌السلام مانند دیگر قسمت‌های توحید مفضل، نکات بسیار مهمی بیان شده که هرکدام از این امور باید سبب تقویت خداشناسی انسان شود. پیچیده‌ترین و ریزترین اموری که در بدن انسان به کار رفته، نشانه‌ای بر علم، حکمت و قدرت الهی است. 📝پی‌نوشت [1]. ميرزايی، نجف‌علی، شگفتی‌هاى آفرينش (ترجمه توحيد مفضل)، ج1، ص47. [2]. همان، ص48. 🌐 جهت مطالعه‌ی بیشتر کلیک کنید: https://btid.org/fa/news/226570 📎 📎 📎 🔰 معاونت تبلیغ و امور فرهنگی حوزه‌های علمیه 🌐btid.org