#نجوای_عارفانه #شرح_مناجات_شعبانیه ۱ 🤲🏻«فَقَدْ هَرَبْتُ الَيْكَ وَ وَقَفْتُ بَيْنَ يَدَيْكَ، مُسْتَكِيناً لَكَ، مُتَضَرِّعاً الَيْكَ، راجِياً لِما لديكَ ثوابي». خدايا، من به سوي تو فرار كرده ام و در پيشگاه تو ايستاده ام، در حالت بيچارگي و فروتني و اميد به پاداشهايي كه در اختيار توست. يكي از نشانه هاي بندگی اين است كه انسان از اغيار قطع امید کند و به خدا بپيوندد و اگر بناست كه خدا، خواندنها و خواستنهاي ما را بپذيرد باید از ناخدا جداشويم و خود را درپيشگاه خدا به عنوان يك بنده احضار كنيم. 📖در قرآن کریم درباره دعا آمده است: «اُدعوني اَستجب لكم» شرط اولِ اجابت، ادعوني است. اما با اميد به غيرخدا به در خانه ي خدا آمدن، ادعوني نيست. اگر من در خانه ي خدا آمدم اما اميدم به ديگران باشد، دعوت و خواندن نيست بلكه شرك به خداست. 🔸از جملات ابتدایی مناجات، سه شرط دعا و ارتباط با پروردگار به دست میآید: 1) فقر محض و احساس نیاز مطلق مستكيناً لك: اين كلمه كنايه از نداري و بيچارگي محض است. كسي كه در پيشگاه خدا ايستاده است بايد اعتقادش اين باشد كه هيچ ندارد نه مالي نه شهرتي و نه قدرتي، هيچ هيچ! مستكين يعني فقير محض كه هيچ ندارد و در نتيجه حركتي هم ندارد. 2) پذيرش فروتني و خاكساري متضرِّعاً اليك: يعني پذيرفتن اين حالت (حالت فروتني و خاكساري)، انساني كه هيچ ندارد خاکسار محض است. 3 ) اميدواري به رحمت خدا راجياً لما لديك ثوابي: هرچند هيچ ندارم اما اميدوار به لطف و احسان و مرحمت تو هستم. 👈و این همان توحيد عملي در دعاست يعني فقط خدا را دیدن و فقط به خدا اميدوار بودن. ✍ ع . نوری به #بانوی_آب 💧بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e