#نجوای_عارفانه #شرح_مناجات_شعبانیه ۲ «إِلَهِي إِنْ حَرَمْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَرْزُقُنِي وَ إِنْ خَذَلْتَنِي فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُنِي‏»🤲🏻 ✅ بعد از آنكه در ابتدای مناجات، عبد خودش را در پيشگاه خداي منّان، با سه وصف مستكين و متضرِّع و راجي، معرفي كرد؛ 🗣 حال اينگونه سخن ميگويد: خدايا اگر تو مرا محروم و منع كني و چيزي به من ندهي، چه كسي ميتواند چيزي به من دهد و اگر تو مرا تنها بگذاري چه كسي ميتواند در كنار من و كمك كار من باشد. 🔹حضرت استاد علامه جوادي آملي ميفرمايند: «گاهي انسان با خدا راز و نياز ميكند وگاهي راز و ناز ميكند»؛ يعني گاهي انسان رازهاي خود، آن چيزيهايي كه در درون خود دارد و از ديگران مخفي ميكند را در قالب نياز بيان ميكند و گاهي از قالب نياز بيرون ميآيد و در قالب ناز يعني گفتاري دوستانه و صميمانه با خدا را دنبال ميكند. گاهي در مقام عبد و معبود، خالق و مخلوق است و انسان به عنوان عبد و مخلوق نيازهاي خود را در برابر معبود و خالق خود بيان ميكند و گاهي در مقام دوست در برابر خداي خود، قرار ميگيرد و با خدا نازگونه و صميمانه صحبت ميكند: «خدايا اگر تو به من ندهي پس چه كسي به من میدهد؟» در اينجا مؤمن موحِّد با اين مقدمه چيني وارد حریم و بارگاه خدا شده است و اينگونه با خداي خود صحبت ميكند: «الهی إن حَرَمتَني... اگر تو مرا منع كني و باب اجابت را بر روي من ببندي، اگر ارزاق مرا عنايت نكني، چه كسي ميتواند به من روزي برساند؟ و إن خَذَلتَني...» ✍ ع . نوری به #بانوی_آب 💧بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e