#نجوای_عارفانه #شرح_مناجات_شعبانيه ۳ ☀️«إِلَهِي كَأَنِّي بِنَفْسِي وَاقِفَةٌ بَيْنَ يَدَيْكَ وَ قَدْ أَظَلَّهَا حُسْنُ تَوَكُّلِي عَلَيْكَ‏»: در این فقره از مناجات، شخص آنقدر اوج ميگيرد كه خودش را در محضر خداي منّان ميبيند و عرضه میدارد خدايا من به اين مقام رسيده ام، اکنون كه نازكردم و تو هم ناز مرا پذيرفتي و رحمتت را شامل من كردي، حالا من خودم را در مقامِ بندگي و عبوديّت و اطاعت ميبينم و اين آمادگي در سايه ي اين است كه من، تكيه گاه قوي و بزرگی دارم، البته انّ با کانّ فرق دارد اين«كأنّي» براي انسانهاي غير معصوم است اما در رابطه با معصومین «أنّي» است، اگر اينجا «كأنّي» گفته اند برای این است که ما هم بتوانيم با ايشان تمرين كنيم؛ يه بار ميگوييم: «الهي كأنّي»، گويا من به خودم نگاه ميكنم كه در پيشگاه تو ايستاده ام ولی یه بار ميگويیم: «الهي إنّي» خدايا من خودم را اينگونه ميبينم لذا این دو با هم فرق دارند معصومین از مقام كأنّ عبور كرده اند و به مقام أنّ رسيده اند. ✅توكّل يعني اعتماد به وكيل، در حقيقت، انسان اگر خدا را وكيل گرفت «و علي الله فليَتَوكّل المؤمنون»، بايد به خدا تكيه كند و در مقابل تكيه بر خدا، ديگر نبايد بر چيز ديگري تكيه كند. ادامه دارد... ✍ ع . نوری به #بانوی_آب 💧بپیوندید: https://eitaa.com/joinchat/1242038283C53201e044e