🔸بالکن آرامش نیمه‌شب‌ها در بالکن تنهایی، به شهر و چراغ‌های زیبای شب خیره می‌شوم؛ سکوت شب، چشم‌نوازی چراغ‌های دور و البته صدای گذر ماشین‌ها حس خاصی دارد، انگار که دنیا آرام و همه چیز به راه است! اما با خود که می‌اندیشم؛ دنیا از دور ظاهری زیبا دارد ولی فردا که می‌شود و به متن شهر که می‌روم، می‌بینم چه دنیای بدی شده، کسی به کسی رحم نمی‌کند و کسی به فکر کسی نیست مگر اندکی! چراغ‌های آرامش شب، جای‌شان را به خاموشی‌های مردانگی می‌دهند؛ روزها که می‌شود، دلم برای چراغ‌ها و آرامش لحظه‌ها تنگ می‌شود؛ انگار چراغ‌های شب با تو حرفی داشت از جنس تنهایی و آرامش؛ بر بالکن تنهایی شب سوار می‌شوم، در خیالم پیاده به شهر سفر می‌کنم و دل به آسمان مهتابی و چراغ‌های شهر می‌سپارم. هر چه روشنایی شب را یاد می‌کنم، رنگ و بوی تاریکی‌ها برایم می‌میرد. من اینجا در بالکن خانه همچنان به شب‌ها فکر می‌کنم. ✍ علی کردانی https://eitaa.com/joinchat/2705195117Cd4879425c9