آتشی اندرسرای یک پری افتاده بود... پشتِ در.... نشکفته غنچه ای ،جان داده بود... دست بر دیوار..... دنبال امامش .... می دوید.... تا رهاند بند از دست حبیبش...‌ می دوید.... سوی مردش می دوید.... از سینه اش خون می چکید.... می فتاد و ... چونکه بر می خواست‌.... بر زمین..... خون می چکید.... دلگویه.....حسینی @bartaren