⛔️ لطفا بازی نخورید ❗️دشمن برای داخل دو کار را خیلی تبلیغ می کند: ۱_ جایی که اعمال و رفتار با خشونت همراه است، بشدت تبلیغ می کند و دعوت به مشارکت حداکثری می کند؛ مانند اغتشاشات یا اعتراض های همراه با خشونت و زد و خورد. در همه جای دنیا و در همه مباحث جامعه شناسی و علوم سیاسی چنین رفتار هایی رادیکالیسم معنی می شود، که در این مورد رادیکالیسم همراه با خشونت صدق می کند. در صحنه های آشفته و بشدت ملتهب همراه با خشونت، جریان سرکوبگر ظاهر می شود که منجر به دیکتاتوری همراه با خشونت می شود. ۲_ جایی که عقلانیت و همفکری و آرامش و آزادی نسبی در جریان است، مانند انتخابات؛ در این مورد دشمن بشدت تبلیغ به عدم مشارکت می کند. عدم مشارکت در صحنه های سرنوشت ساز توام با آرامش و تفکر و آزادی نسبی برای انتخاب، برابر است با رادیکالیسم. قهر کردن، لجبازی، تحریم، سکوت بی برنامه و بی هدف، همگی از مظاهر رفتار های رادیکالیسم می باشد. ‼️ با کمی دقت متوجه می شویم که دشمن، صرفا در پی رادیکال کردن صحنه است. ⁉️ جالب اینجاست که این رفتارها از طرف کسانی تبلیغ و گسترده می شود که؛ خودشان را ليبرال سیاسی و اجتماعی معروفی می کنند و خواهان آزادی هستند. ⚠️ ليبرال ها؛ "سوسیالیسم و نازیسم و فاشیسم و فوندامنتالیسم و ناسیونالیسم" را رادیکال می نامند؛ ولی در عمل از روش های آنها استفاده می کنند در حالی که دم از لیبرتی (Liberty) می زنند. ❓❓ چگونه می شود؛ از رادیکالیسم به ليبراليسم رسید!؟ از خشونت به آزادی پل زد!؟ آیا با خشونت و قهر می شود به آزادی اندیشید؟ تناقض در رفتار و گفتار بسیار آشکار است. "من تو را برنمی تابم؛ اما در فکر آزادی و برابری هستم" آیا چنین چیزی ممکن است!؟ ✍ #هادی_بی_غم @TABEIN_14