🌹🌹🌹🌹🌹 🌷بخش سوّم #پاسخ به #شبهه قرآن کریم به مسئله «ابتغاء وسیله» دو گونه برخورد فرموده است. یک نوع را تقبیح فرموده و یک نوع را امر فرموده و تحسین کرده است در آیه ذیل به هر دو آن ها عنایت شده است: أُولَٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا «۵۷ اسراء» یعنی مشرکانی که ملائکه و یا غیر از آن ها را به عنوان وسیله برای تقرب به درگاه خداوند قرار می‌دهند خود آن ها یعنی این ملائکه و یا غیر آن ها به دنبال تقرب جستن به درگاه خدا هستند و به رحمت حضرت حق امیدوار و از عذابش هراسان هستند. پس خود ملائکه و غیر آن ها به دنبال وسیله‌ای برای تقرب به درگاه خدا هستند. آنچه از توسل و ابتغاء وسیله قبیح، در این جا آمده است آن چیزی است که موجب شرک به خداست یعنی مشرکان، ملائکه و غیر آن ها را معبود خود گرفته و آن ها را به همراه حضرت احدیت می‌پرستیدند. پس مشرکان در مرحله اول برای تقرب به الله وسیله می‌جستند همانطور که برادران حضرت یوسف -ع- وسیله می‌جستند اما آن ها، خود وسیله را به صورت معبودی قرار دادند و به همین سبب مشرک گشتند. اما اصل آن که هر انسانی برای تقرب به نزد دیگری به دنبال «وسیله» می‌رود مطلقاً بد و قبیح نیست. هنگامی که وسیله را مستقل از خداوند و به صورت معبودی قرار دهد شرک است اما اگر مانند برادران حضرت یوسف -ع- بدانند که حضرت یعقوب -ع- بنده‌ای از بندگان مقرب خدا است و او مانند دیگر مخلوقات بوده و هرگز شان الوهیت ندارد، نه تنها هیچ اشکالی ندارد بلکه خداوند امر به آن فرموده است و به پیامبران نیز امر فرموده است که توسل را بپذیرند مانند حضرت یعقوب ع (۹۸ یوسف) و حضرت رسول اکرم ص (۱۵۹ آل عمران) و از طرف دیگر، به مومنان امر فرموده که به آن ها توسل جویند. (۹۷ یوسف، ۶۴ نساء، ۳۵ مائده) به قول مولانا در مثنوی: دیده‌ای باید سبب سوراخ کن تا سبب (حجب) را بر کند از بیخ و بن یعنی سبب را دیدن و مسبب الاسباب را ندیدن غلط است یا اسباب را مستقل حساب کردن شرک است. نتیجه آن که مطلق توسل و ابتغاء وسیله به درگاه حق، قبیح و شرک نیست بلکه توسل و وسیله خواستن برای تقرب به درگاه خداوند اگر به همراه استقلال وسیله و سبب باشد و آن را معبود خود قرار دهد، شرک است. اما اگر توسل و وسیله خواستن به همراه عدم استقلال اسباب باشد و آن سبب را معبود خود نداند بلکه او را مخلوقی از مخلوقات بداند، شرک نیست بلکه خداوند به این مطلب امر فرموده است که به مقربان درگاهش برای توسل مراجعه کنیم و به این مسئله تصریح فرموده است: ... ابتغوا الیه الوسیله ... «۳۵ مائده» و در داستان حضرت یعقوب -ع- و برادران حضرت یوسف -ع- به صورت ضمنی امر به توسل به انبیاء و امامان را بیان فرموده است و از همه مهم تر آن که در آیه ۶۴ سوره مبارکه نساء شرط استجابت و قبول استغفار بندگان را، استغفار حضرت رسول -ص- قرار داده است زیرا می‌فرماید: اگر آن ها هنگامی که به خودشان ظلم کردند «... ولو انهم اذ ظلموا انفسهم» و از خدا آمرزش خواستند «فاستغفروا الله» و پیامبر برای آنان آمرزش خواست «واستغفر لهم الرسول» یعنی به شرط آن که پیامبر اکرم -ص- برای آن ها استغفار کند، آنگاه خداوند را تواب و آمرزنده می‌یابند. بنابراین برای رسیدن به آمرزش سه امر یا سه شرط لازم است: ۱. استغفار خودشان ۲. به نزد رسول اکرم -ص- بیایند ۳. حضرت رسول الله -ص- هم برای آن ها استغفار کند. آن گاه خداوند را تواب و رحیم می‌یابند: «لوجدوا الله تواباً رحیماً» یعنی قطعاً خداوند را توبه پذیر و مهربان می‌یافتند. بنابراین بدون توسل به حضرت رسول اکرم -ص- هیچ استغفاری پذیرفته نیست و اگر به قول آقایان وهابی، توسل به کسانی که مرده‌اند صحیح نباشد و آن ها حضرت رسول -ص- را -نعوذ بالله- مرده می‌دانند، نتیجه این است که پس از رحلت ایشان هیچ یک از صحابه و تابعین و... توبه شان پذیرفته نبوده و نخواهد شد؛ زیرا دو شرط آمرزش محقق نشده است. 🔘 ادامه دارد... 📚برگرفته از کتاب #هارون 📌 بررسی و تحقیق درباره مقام و منزلت حضرت امام علی ابن ابی طالب علیه السلام 📝حامد وفسی 🆔 @bayyenat110