🙏و چه زیباست حال آن مریضی که از دیگران نا امید شده و نسیم روح افزای عالم نور و توحید را در سرّ و سریره ی خود احساس کند و شفا و دوا را از آنجا ببیند و با زبان وجودش بگوید: «اللَّهُمَّ اشْفِنِي بِشِفَائِكَ وَ دَاوِنِي بِدَوَائِكَ وَ عَافِنِي مِنْ بَلَائِكَ فَإِنِّي عَبْدُكَ وَ ابْنُ عَبْدِكَ» ⚪رفقا بیماری صبر انسان را کم میکند. اعصاب انسان را ضعیف میکند. حتّی انسان حلیم را! حتّی انسان عاقل را! دشوار است که انسان بتواند در هر شرایطی عنان رفتارش را در دست عقلش بسپارد. مگر انسان توفیق آن را پیدا کند که به شکل وجودی متوجّه ساحت قدس شود. ذکر بگوید و گرم شود. 👈نمیدانم چرا ولی در این تنهایی یاد نوجوانی افتادم که وقتی بچه بودم با هم بازی میکردیم. البته من اندکی از او بزرگتر بودم. در همان کودکی سالها پیش سرطان گرفت و مرد! 👈یاد وقتی افتادم که با پدرم به عیادتش رفتیم. پدر آن نوجوان گفت این پسرم صبرش را از دست داده! ممکن است به شما فحش بدهد! پدرم گفت اشکال ندارد. خدا پدرم را رحمت کند. دوست داشت برای رضای خدا کار کند. 👈اندکی ساکت نشستیم و چند عدد فحش نوش جان کردیم و بلند شدیم. الان بهتر آن نوجوان را درک میکنم. خدا رحمتش کند. 🔸ای جانها به فدای تو یا ابا عبد الله! اشک از چشمانم جاری شد. یاد آن صحنه ای افتادم که ملائکه ی آسمان از صبر مولایمان به تعجّب افتادند: «قَدْ عَجِبَتْ مِنْ صَبْرِكَ مَلَائِكَةُ السَّمَاوَاتِ»😭 هر کس جسارتی کرد و ضربه ای زد! تا آن زمان که مولایمان را از اسب به زمین انداختند! «قَدْ رَشَحَ‏ لِلْمَوْتِ جَبِينُكَ، وَ اخْتَلَفَتْ بِالانْقِبَاضِ وَ الِانْبِسَاطِ شِمَالُكَ وَ يَمِينُكَ، تُدِيرُ طَرْفاً خَفِيّاً إِلَى رَحْلِكَ وَ بَيْتِكَ، وَ قَدْ شُغِلْتَ بِنَفْسِكَ عَنْ وُلْدِكَ وَ أَهْلِك‏» 🔹خواب و بیداریم کاملا به هم ریخته! به خواب رفتم. دیدم در مزرعه ای آشنا پر از درختان بادام با پدرم حرکت میکنیم. لبخند میزد و راه میرفتیم. برای این نقلش کردم که قدر والدینمان را بدانیم. نه اینکه مانند من خواب این عزیزان را دیگر ببینید! 👈برویم پایشان را ببوسیم و بخواهیم برایمان دعا کنند. اگر از دنیا رفته اند بر سر قبرشان برویم و صورت بر قبر بگذاریم و ناله بزنیم. خدا دوست دارد از راه والدین فیوضاتش را بر بندگانش جاری کند. 🔹به شکل عمیقتری متوجّه نعمت بزرگ سلامتی شدم. همینکه مقداری این توجّهم عمق گرفت احساس همدردی بیشتری با مریضان در بیمارستانها کردم و دعای عمیقتری برای شفای آنها کردم. ✅آدمی تا درک نکند نمیتواند بخواهد و تا عمیق درک نکند نمیتواند عمیق بخواهد! 🔹با خودم گفتم به راستی بیمارانی که ایمان ندارند چه دارند؟! برای من خیلی دلگرمی بزرگی است که احساس میکنم این رنج و سختی به نوعی تمحیص است. شاید خداوند متعال دیده آلودگیم زیاد است خواسته ولو اندکی از این آلودگی ها از من روسیاه هم قبل از آمدن ماه ضیافتش کمتر شود. خدا میداند چه دلگرمی بزرگی است. آنهایی که این باورها را ندارند چه میکنند؟! «طَهِّرْنِي مِنْ دَنَسِ مَا أَسْلَفْتُ، وَ امْحُ عَنِّي شَرَّ مَا قَدَّمْتُ، وَ أَوْجِدْنِي حَلَاوَةَ الْعَافِيَةِ، وَ أَذِقْنِي بَرْدَ السَّلَامَةِ، وَ اجْعَلْ مَخْرَجِي عَنْ عِلَّتِي إِلَى عَفْوِكَ، وَ مُتَحَوَّلِي عَنْ صَرْعَتِي إِلَى تَجَاوُزِكَ، وَ خَلَاصِي مِنْ كَرْبِي إِلَى رَوْحِكَ، وَ سَلَامَتِي مِنْ هَذِهِ الشِّدَّةِ إِلَى فَرَجِك‏» 💡به ذهنم خطور کرد ببین چقدر این بدن مهم است. چقدر نعمت بزرگی است. ببین چطور وقتی مریض میشوی این روح را به زحمت می اندازد! 👈نمیتوانی به آن چیزهایی که میخواهی بپردازی! ببین چقدر گرفتن عنان خیال برایت سخت شده! خودش هر طرفی که بخواهد میرود! ولگردی میکند! به زحمت میتوانی جمعش کنی! ببین چقدر سختت است توجّه به ذکر کنی! 👈قدر این نعمت را بدان. در سلامتی اش بکوش. مسامحه نکن. قبلا اینقدر نقش بدن در احوالات روح برایم جلوه نکرده بود. دوست داشتم عبادت کنم ولی نمیتوانستم. با خودم گفتم وقتی خوب هم میشوی اینقدر سرت چیزهای مختلف ریخته اند که درست نمیتوانی عبادتت را بکنی! 👈باید مدام بدوی فلان مطلب و فلان کتاب و فلان پایان نامه را انجام دهی! یک فکری برای حال خودت بکن. 🔸وقتتان را نمیگیرم. خیر الکلام ما قلّ و دلّ! ای جانها به فدای تو ای زینت عبادت کنندگان! جان مطلب را در آن فرازهای صحیفه ی مبارکه چه زیبا فرموده که: «اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا لَمْ أَزَلْ أَتَصَرَّفُ فِيهِ مِنْ سَلَامَةِ بَدَنِي، وَ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى مَا أَحْدَثْتَ بِي مِنْ عِلَّةٍ فِي جَسَدِي فَمَا أَدْرِي، يَا إِلَهِي، أَيُّ الْحَالَيْنِ أَحَقُّ بِالشُّكْرِ لَكَ، وَ أَيُ‏ الْوَقْتَيْنِ‏ أَوْلَى بِالْحَمْدِ لَك‏ ...»