🔹ولی این علمی که قرار بود که در دنیا به آن برسد چه بود؟! این را دیدم در قول بیست و هفتم «اندر اثبات ثواب و عقاب» بیان میکند که انسان را آوردند تا در این دنیا علم یقینی و صادقانه به توحید پیدا کند و بر اساس آن به صلاح رفتار کند! 👈انسان را آوردند تا به ایمان و عمل صالح برسد! به تعبیر ناصر خسرو انسانها را به این دنیا نیاوردند تا همه اش دنبال کار و شغل و قیمت خانه و پیگیر بورس و تفریحات و درگیر مشکلات و... باشد! 👈او را آوردند تا انتخاب کند که میخواهد فرشته باشد یا شیطان! به تعبیر ناصر خسرو: 📖«مر نفس را با بسیاری قوتهای او قوت به دو نوع است: یکی عملی و دیگر علمی. و نخست فعلی کز قوت علمی او حاصل آید تصوّر اوست مر چیزها را چنانکه چیزها بر آن است اندر ذوات خویش و فاضلتر علمی کز این قوّت مر نفس را حاصل آید آن است که اعتقاد او اندر توحید بر یقین و صدق باشد 📖و نخست فعلی کز قوت عملی مر نس را حاصل آید آن است که آرزومند شود بدانچه صلاح ا اندر آن است از کارها و فاضلتر فعلی کز این قوت مر نفس را حاصل آید آن است که مواظبت کند بر طلب نیکویی اندر کارهای خویش اعنی از هر فعل پذیری چیزی کند کز آن بهتر از آن فعل پذیر مفعولی نیاید. 📖و هر نفسی که آن به صدق و یقین اعتقاد خویش و نیکویی حقیقی خویش اندر کارهای خویش شادمانه باشد به فریشتگی رسد و آن ثواب او باشد و آنکه از این مراتب بیافتد و از این ثواب بازماند به دیوی رسد و آن عقاب اوست ...» 👈حالا به بحث در این زمینه کاری ندارم. ولی دیدم عبارات جالب توجّهی در این زمینه آورده است. خوب نیست گاهی در مهمانی ها و محفلهایمان به جای «بحث در دنیا»، «بحث از دنیا» بکنیم؟ از خود دنیا و فلسفه ی آفریده شدنش بحث کنیم؟! 👈هر چه این بحثها بینمان رایجتر شود ظلمت وادی کفر و معصیت آشکارتر میشود! آدمی خودش بالفطره درک میکند بسیاری از حرفها زدنی است! آیا ما به این دنیا آمده ایم تا لذّت ببریم و نابود شویم؟! 👈آیا آمده ایم تا بخوریم و بخوابیم و خبری نیست؟! آیا آمده ایم تا دچار شرور شویم؟! وقتی بحث در گرفت آن وقت ید بیضاء دین الهی و اولیاء الله در این وادی برای فطرتهای بیدار آشکار میشود. شیاطین از این بحثها بسیار هراسان اند! ✅وقتی این بحثها در محفلهایمان دامن گرفت تازه اوج آیات الهی سوره مبارکه عصر برایمان جلوه میکند که چرا رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلّم مؤمنین را سفارش فرمودند وقتی جمع میشوید آن را تذکر بدهید! از دنیا بحث کنید نه در دنیا! از اینکه فلسفه ی آمدنمان به دنیا فراموشمان نشود! «وَالْعَصْرِ ﴿۱﴾ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِي خُسْرٍ ﴿۲﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ»