باسمه تبارک و تعالی (۴۶۳)
«تقیه چیست؟»
«تقیه یعنی به جنگ صخره ها نرفتن»
🔹سوار ماشین بودم که رادیو فرازهایی از سخنرانی مقام معظّم رهبری را در دیدار با مسئولان وزارت امور خارجه و سفیران جمهوری اسلامی ایران در همین بهار سال ۱۴۰۲ پخش کرد. ایشان در تبیین مؤلّفه ی مصلحت و عمل به تقیّه در سیاست خارجی در توضیح معنای تقیّه مطلب عمیق و زیبایی فرمودند که دیدم خوب است شرحی بر آن بنویسم. خوب است شرحی بر آن بنویسم. فرمودند:
🔻«تقیه یعنی وقتی شما در یک جایی دارید حرکت میکنید، به یک صخره‌ای میرسید که از آن عبور نمی‌توانید، یک راهی پیدا کنید از کنار صخره و عبور کنید. انعطاف یعنی این. معنایش این نیست که ما از ادامه‌ی راه پرهیز کردیم و عقب‌نشینی کردیم، نه. به جنگ صخره نرفتیم، انعطاف پیدا کردیم، توانستیم راه دیگری را پیدا کنیم»🔺
👈یکی از مفاهیم کلیدی شیعه که متأسّفانه به خوبی در فقه ما استحصال و استنباط و سپس تبلیغ و عمل نشده مفهوم عمیق و راهبردی «تقیه» است.
🔹یکی از اموری که همواره باعث شده اهل حق از اهل باطل شکست بخورند استفاده ی اهل باطل از یکی از نقاط ضعف جدّی اهل حق است. آن هم گاهی یک غرور و بی کلّگی ناشی از حق به جانب بودن و بالیدن و افتخار به آن! از طرفی چون اهل حق عاقبت را برای خودشان میدانند یا نزد وجدانهای پاک یا در بهشت برین لذا دیگر بر مواضع خود همواره علاقه دارند به شکل علنی پافشاری کنند! چون مورد تحسین اند!
⬇