باسمه تبارک و تعالی (۶۵۳) «فَبَک: فلسفه برای کودکان» «إِنَّهُ فِي أُمِّ الْكِتابِ لَدَيْنا لَعَلِيٌّ حَكِيم‏» 🔹یکی از عزیزان گفت نمیدانم چرا وقتی قرآن میخوانم حس خاصی ندارم! گویا فریفته ی علوم و نظریّات غربی شده بود. به ذهنم خطور کرد یک بیماری شایع در مواجهه با قرآن وجود دارد. دارویش نگاه درمانی است. 💭فکر کنید متنی مقابل شما قرار بدهند که در آن صحبتهای یک شخصی را با یک کودک نوشته باشند. وقتی میخواهید بخوانید آیا استفاده ی خاصی میکنید؟! شاید برایتان اندکی جالب باشد ولی خیر! میگویید اینها در سطح من نیست! مشکل من نیست! 💭حالا فکر کنید بعد از این جریان به شما بگویند این متن صحبت بزرگترین روان شناس دنیا پروفسور فلانی برای رشد و درمان شخصیتی این کودک متناسب با شرایط او بیان کرده! دقیقترین و ظریفترین نکات را در آن گنجانده! روانشناسان دنیا هم این مطلب را اذعان کرده و بگویند یک شاهکار بزرگ است! 👈در یک لحظه بدون اینکه چیز جدیدی رخ داده باشد نگاه شما به آن متن و دریافتهای احتمالی شما از آن متن از زمین تا آسمان فرق خواهد کرد! امروزه به این برخوردهای تنزیل یافته فلسفی با کودکان «فَبَک» میگویند 💡به ذهنم خطور کرد مشکل ما در بهره مندی از قرآن کریم همین است که نمیدانیم قرآن کریم هم نوعی «فَبَک» است! برای کودکانی مانند ما آمده! از جانب علم و حکمت مطلق و بی کران آمده! ✋علوم بشری را نقادانه بیاموزیم. ولی یک وقت فریفته ی این ایسم ایسم ها نشویم! 👈قرآن کتابی عمیق عمیق عمیق ... است. هفت بطن دارد. نازل شده است. اینکه نازل شده و از آن سطح واقعی اش پایین آمده یعنی همان است که حالت فَبَک دارد ⬇️