🔹عالم معنا برخلاف عالم مادّه، عالم کیفیّت است نه کمّیت! از طرفی بسیاری از وقایع این دنیا ریشه در عالم معنا و تأثیرات آن دارد! این پولها و درآمدها و ثروتها باید دید در عالم مادّه چه معنایی دارند! چه چهره ی ملکوتی دارند؟! این را دیگر باید برای خودمان حل کنیم که با انرژی و توان برآمده از پول و درآمد حرام یا شبهه ناک نمیتوان آثار روحی و معنوی چید! از کوزه همان برون تراود که در اوست! اینها سنخیّتهای لطیفی در عالم معنا دارند. ✔اگر به دنبال طهارت و لقمه های نورانی و رزقهای معنوی هستیم باید فکری به حال کیفیّت روزی مادّی و لقمه هایی که در کاممان قرار میدهیم باشیم. هر چه در پاکتر و حلالتر شدن آن بکوشیم کم است! 👈یعنی چه؟! یعنی زمانی به پول نیاز دارید! جلوی شما دو بسته پول قرار بدهند! یکی زیاد و دیگری کم! دغدغه ی اصلی ما اصلا این زیادی و کمی نباشد! کیفیت این دو پول باشد! ببینیم از کجا آمده و با چه درجه ای از خلوص و پاکی به دست آمده! این نوع نگاه را باید در خودمان و اطرافیانمان ملکه کنیم. آری این مکاسب محرّمه خیلی خیلی بحث مهمّی است. با سرنوشت انسان گره خورده است. 💔وقتی امام حسین علیه السلام را محاصره کردند حضرت میخواست بار دیگر با آنها صحبت کند! شاید هدایت شوند! ولی آنها همهمه کرده و ساکت نمیشدند! اینجا بود که مولایمان دیگر نفرینشان کرد و آن را اثر لقمه های حرام دانست: 📖وَيْلَكُمْ مَا عَلَيْكُمْ أَنْ تُنْصِتُوا إِلَيَّ فَتَسْمَعُوا قَوْلِي وَ إِنَّمَا أَدْعُوكُمْ إِلَى سَبِيلِ الرَّشَادِ ... فَقَدْ مُلِئَتْ بُطُونُكُمْ‏ مِنَ‏ الْحَرَامِ‏ وَ طُبِعَ عَلَى قُلُوبِكُمْ وَيْلَكُمْ أَ لَا تُنْصِتُونَ أَ لَا تَسْمَعُون‏ ... ⚪یکی از فرهیختگانی که به خوبی اهمیت رزق حلال در امور معنوی را بیان نموده مولوی در دفتر نخست مثنوی است. مولوی میگوید انسان با لقمه و کسب حلال است که وجودش نورانی شده و بر کمالاتش افزوده میشود. علم و حکمت، عشق و رقّت همه از ثمرات لقمه ی حلال است. از آن طرف وقتی دیدی به دنبال حسادت و خیانتی و یا درونت با جهل و غفلت خو گرفته در لقمه ات شک کن! اینها همه تیرگی های لقمه ی حرام است! لقمه‌ای کو نور افزود و کمال آن بود آورده از کسب حلال روغنی کاید چراغ ما کشد آب خوانش چون چراغی را کشد علم و حکمت زاید از لقمه حلال عشق و رقت آید از لقمه حلال چون ز لقمه تو حسد بینی و دام جهل و غفلت زاید آن را دان حرام هیچ گندم کاری و جو بر دهد دیده‌ای اسپی که کره ی خر دهد لقمه تخمست و برش اندیشه‌ها لقمه بحر و گوهرش اندیشه‌ها زاید از لقمه حلال اندر دهان میل خدمت عزم رفتن آن جهان