باسمه تبارک و تعالی (۷۶۲) «ولایت کجای قرآن آمده؟!» 🔹بدون مقدمه یک دفعه گویا صدایی تاریک که با خودش کدورت و ضیق قلبی همراه دارد را در درونم شنیدم: 😠تو که میگویی ولایت! ولایت! تو که میگویی ولایت اهل بیت چون توحید اهمیت دارد! اصلا کجای قرآن آمده؟! 😠مگر نگفته اند هر چه شنیدید را بر قرآن عرضه کنید! حالا نروی بگردی یک آیه بیاوری که مثلا اطاعت اولی الامر و...! 😠مسأله ای به این اهمیت باید به همین وزان پر تکرار و پر اهمیت در قرآن بیاید! ✋پرسشی ساده نبود! با خودش تاریکی و ضیق قلبی و نوعی کینه بود! 💡در همان حال به ذهنم خطور کرد پس این همه حکایت از نوح و ابراهیم و موسی و عیسیها برای چیست؟! ذکر این انبیاء الهی و منادیان حقیقت برای چیست؟! 💡اینها همه زمان خود جلوه هایی از ولایت بودند. وقتی اینها را میخوانی بیاندیش در دوران اسلام این انوار پاک چه کسانی بودند؟! ⚪در قرآن هر گاه ذکری از توحید برای مردم به میان آمده از زبان این اولیاء بوده! از همان ابتدا و جریان آدم تا ...! یعنی مردم از حلقوم پاک این اولیاء الهی امکان عروج و اتصال به خدا را دارند! کجا مستقیما مخاطب آسمانها شده بودند که زمان ما چنین باشد؟! 🔸کجای قرآن ولایت حاضر نیست؟! همه ی این قرآن در ظرف قلب آن ولیّ پاک مطهَّر نازل شده. جز مجرای وجودی ولی الهی مگر راهی برای نزول قرآن از آن علیّ حکیم بود؟! همان ولایتی که در عترت جاری شد. 💡به ذهنم خطور کرد شیطان بیش از توحید از ولایت این اولیاء هراسان است! خودش به خاطر ردّ همین ولایت بود که سقوط کرد! در قرآن هر وقت نامی از خدا در جامعه انسانی به میان آمده ذکری از این حجج الهی هم بوده است.