باسمه تبارک و تعالی (۷۶۳) «وَ يَبْقى‏ وَجْهُ‏ رَبِّكَ‏ ذُو الْجَلالِ وَ الإكْرام» 🔹سر سفره ی مهمانی نشسته بودیم. چه صحنه های محبّت آمیز زیبایی بین اعضاء خانواده و فامیل بود. همه دور هم شاداب بودند. آدمی واقعا لذّت میبرد. دوست داشتم انس بگیرم. 💡ناخودآگاه ذهنم کشیده شد به آیه ای از قرآن کریم: «كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ الْكُفَّارَ نَباتُهُ ثُمَّ يَهِيجُ فَتَراهُ‏ مُصْفَرًّا ثُمَّ يَكُونُ حُطاما» 🔸گویا یک دفعه این همه شادابی پریشان شد و این جمعها متفرق گشت و زیبایی ها از هم پاشید! در ذهنم صحنه ای تصویر شد که درختان سرسبز و شاداب اند ولی ناگهان فصل خزان رسید و دیگر نه از تاک، نشان بود و نه از تاک نشان! 🔹هیچ میدانی این بهار روابط انسانی فصل خزانی دارد؟! میدانی تو برای چیز دیگری آمده ای؟! نکند فراموشت شود که قرار است تنهای تنها از این سرای فانی کوچ کنی! چرا دل بر این کاروانگه نهیم؟! که یاران برفتند و ما بر رهیم پس از این همین گل دمد بوستان نشینند با یکدگر دوستان دل اندر دلارام دنیا مبند که ننشست با کس که دل بر نکند 💡به دلم افتاد میخواهی شاد باشی باش! در همین جمع زیبا! با همین حرفهای دلنشین و خوشحالی ها! ✋ولی فریبت ندهد! اینها بقایی ندارد! مگر آن مقداری از آن که رنگ و بوی آن نور ازل و ابد را داشته باشد. جز وجه او همه هالک و فانی است! «كُلُّ مَنْ عَلَيْها فانٍ وَ يَبْقى‏ وَجْهُ‏ رَبِّكَ‏ ذُو الْجَلالِ وَ الإكْرام‏» 🙏اگر میخواهی شاد باشی به جلوه های لطف و رحمت و رأفت پروردگارت در این مهمانی دلنشین شاد باش! دفتر آیات مهربانی او را بخوان و سرمست او باش! اویی که فقط اوست که باقی است!