باسمه تبارک و تعالی (۹۴۷) «نکاتی پیرامون کتاب النفحات القدسیة فی الردّ علی الامامیة آلوسی» «نظم آشوبی، انتقاد پذیری مذهبی، مطالعه ی بیرونی» «استضعاف، هدایت و بی غیرتی ساختاری» «تشیّع اعرافی» 🔹بعد از نماز صبح شروع به کار شدم. به مناسبت کلامی از خلیل بن احمد در کتاب سیبویه ذیل بحث «هذا جحرُ ضبٍّ خربٍ» دنبال تاریخچه ی بحث از عنوان غلط و تفاوت آن با لحن در دیدگاه نحویون بودم. برخلاف ظاهر کلام خلیل، بیشتر نحویون کلّی بودن باب غلط را به دلایلی قبول نکرده و آن را به خفض علی الجوار و همینطور عطف توهّمی تخصیص داده اند. 👈برخی مانند ابن جنّی در خصائص هم که زیر میز زده و زیر بار چنین چیزی نرفته اند. در بین نحویون برخی مانند اخفش و ابو البقا تلاش کرده اند شبهه ی معروف آیه ی وضوء در قرائت مشهور جرّی «وامسحوا برؤوسِکم و أرجلِکم» را از راه همین خفض علی الجوار و تشارک اعرابی و تخالف معنایی حل کنند. 👈انصافا همین یک آیه طوری است که میتواند زلزله ای در اساس مذهب عامّه ایجاد کند. علامه طباطبایی هم بنا بر همان دأب خود برای پاسخ و تحکیم مذهب امامیة به طبع استدلال کرده که سبک نوینی از استدلال در تاریخ دانش نحو است که البته مبتنی بر مبانی نوین است که هنوز خوب در فضای علمی تنقیح نشده و امتدادهای آن تبیین نگشته است. 👈به قول دمامینی در حواشی مغنی از نگاه نحویون: «لا مدخل للطبع في الأحكام النحوية لا ردا و لا قبولا» چون مفروض در دانش نحو به درست یا غلط زوال عصر فصاحت است. حالا بگذریم. ⬇