باسمه تبارک و تعالی (۹۶۹) «منطق انتخابگری در انتخابات» (۱) «اعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِفْ‏ أَهْلَه‏» 🔹ماها به دلیل حس گرایی و عافیت طلبی که داریم معمولا میخواهیم حقیقت را اوّلا صفر و صدی و ثانیا با انسانها بشناسیم نه اینکه انسانها را با حقیقت و درجه ی اندراجشان تحت حقیقت بشناسیم. همین است که مغالطات زیادی گریبانگیرمان میشود؛ 👈مثل افراط و تفریط و سفید و سیاه دیدن انسانها و یا اختلاف و دشمنی با رقیب و طرفدارانش و یا مقیاس قرار دادن خودمان و تمایل به انتخاب و توجیه آنکه با او احساس مجانست داریم از باب «انّ الناس الی اشکالهم امیل» بدون تحقیق میزان حقّانیت خودمان و... 👈فهم صحیح از این نکته که باید افراد را با حق شناخت نه حق را با افراد، اساس انتخابگری صحیح در انتخابات است. به فرموده ی امیر المؤمنین علی علیه السلام به حارث اعور: 📖«إِنَّ دِينَ اللَّهِ لَا يُعْرَفُ بِالرِّجَالِ بَلْ بِآيَةِ الْحَقِّ فَاعْرِفِ الْحَقَّ تَعْرِفْ‏ أَهْلَه‏» 👈از اینجاست که باید به جای بحث از آقای الف و باء و جیم از حقیقتها بحث کنیم و سپس مصادیق و درجه ی مصداقیّت آنها را در عالم عین و تحقق رصد کنیم. آن وقت است که دیگر نگاه افراط و تفریطی پیدا نکرده و فریب ظواهر امر و دلپسندی های بی ریشه را هم نمیخوریم. 👈اگر بر روی ملاکها تمرکز کنیم، راه گم نمی شود، اما اگر ظاهر مذهبی و شعارهای مذهبی افراد را ملاک قرار دهیم، دائم باید توجیهگر کنشهای سیاسی اشخاص باشیم. ⬇️