باسمه تبارک و تعالی (۹۷۹) «یقین ناشی از نفس قرآن و روایت» 🔹دیرم شده بود و با عجله راه میرفتم. دیدم از آن جلو یکی از فقهاء معروف تنها با یک وقار و یک طمأنینه ای دل انگیز در حال آمدن به سمت من بود. حالش طوری بود که انگار بر کوهی از واقعیّات تکیه کرده! 🌸حس خوب دیدن یک فقیه آل محمّد صلی الله علیه و آله من را گرفت. عبورش فضا را معطّر به عطر جانفزای آرامش و یقین کرده بود. 💭با خودم گفتم ایشان مگر چقدر دانش دارد که اینگونه با صلابت گام برداشته و به اطرافش بی اعتناست؟! مگر همه ی حقیقت برای ایشان جلوه کرده و برای دیگران نه؟! اصلا شاید در درسش حاضر شوی بتوانی اشکالات بسیاری به اجتهاداتش هم وارد کنی! ⛔️این حالت را در متخصصین دیگر رشته ها مانند مهندس و دکتر و اساتید دانشگاه ندیده ام! آیا اینها از یک جزم اندیشی و تکبر متحجّرانه نشأت گرفته؟! 🌷ولی هیهات که آن عطر دل انگیز هیچ مناسبتی با جهل و نادانی نداشت. 💡به دلم افتاد اینها اثر مجالست طولانی با قرآن و روایت و عبادت است. نفس گرم و یقین نهفته در کلام نورانی آنها به این فقیه عزیز خورده! خودش هم باید این نعمت را بفهمد و آن را حاصل تلاش علمی خودش نداند که: «الْمَرْءُ عَلَى‏ دِينِ‏ خَلِيلِهِ‏ وَ قَرِينِه‏» ✔️کسی که با قرآن و روایت مدّتی متواضعانه و خالصانه و از روی دردمندی و فهم و عمل مأنوس شود چنین حالتی پیدا میکند. خود این حالت زیبا و معطّر یکی از آیات الهی برای اهل حقیقت است. جای دیگر اینگونه اش را نخواهی یافت! این سکینه و طمأنینه بشارتی برای آن مؤمنینی است که در مقام امین سکنی گزیده اند. نگاه به چنین عالمانی موجب یقین و لذا نوعی عبادت است.