👈در معجم البلدان حموی در قرن هفتم هم دیدم که این کاروان سرا را ذیل عنوان دیر کردشیر اینگونه توصیف میکند: 📖«هو في المفارة التي بين الري وقم ، ذكره مسعر في رسالته ، وهو حصن عظيم عادي هائل البناء له أبرجة مفرطة الكبر والعلو وسوره عال مبني بالآجر الكبار وداخله أبنية وآزاج وعقود...» 👈حالا اینها را گفتم تا یادی از قدیم کرده باشم و تاریخ کهنی که بر این مناطق و این راه ها گذشته! ما وسط ظهر با ماشین از قم به حرکت کردیم با کولر روشن و اندکی بعد به مقصد رسیدیم. خبری هم از این نداریم که زمانی این راه ها با چه دشواری پیموده میشد. قدیم همین راه کوتاه و آسان از قم تا ری را در چهار منزل یعنی سه شب و چهار روز میپیمودند و آن هم با این مشقّتها و بیمها و دشواری ها! 🚗وقتی سوار ماشین میشویم همینطور غافلانه گاز ندهیم و تخمه نشکنیم و نرویم. این کوه ها و این راه ها و این شوره زارها و این صحراها زمانی چقدر پر معنا بوده! قدم به قدم آن با شتر و پای پیاده و مرکبها پیموده میشده و چه خبرها و چه تاریخهایی از این مسیر عبور کرده که جز خداوند به آن احاطه ندارد. ✔این کاروان سرای دیر گچین مانند اوتاد پیشینیان بر تاریخ ستون خیمه ی تاریخ را در این منطقه برافراشته است. 👈بعضی از ما عادت کرده ایم مشکلات امروزی تاریخ بشر را بهانه ی کاستی های خودمان و دشواری دینداری در زمان حاضر کنیم. ولی از آن طرف این همه برکات عصر نوین مانند همین سرعت و امنیّت و رفاه و مانند آن را نمیبینیم. شکر نمیگوییم. 👈البته قطعا آنگونه زندگی در کنار مشکلاتش مزایای زیادی هم داشته، همانطور که زندگی ما کنار مشکلاتش مزایای خودش را دارد. گویا در کلّ نوعی توازن برقرار است و قانون عام لا ینالون نعمة الا بفراق أخری در اینجا هم حاکم است.