باسمه تبارک و تعالی (۱۶۱) «منازل الآخرة» «فوائد توجّه تفصیلی به منازل و گردنه های آخرت در تربیت دینی» ⚪این شبها در روستای پدر بزرگم منبر میروم. دیشب مهمان یکی از اهالی محترم بودیم. چه سفره ی با صفایی! چه منزل روستایی و دل آشنایی! آدم احساس معنوی پیدا میکرد. آن سقفهای چوبی! آن دیوارهای گلی! آن صداقت روستایی ... 🔸قرار شد فردا صبح بعد از آنکه ایشان از آبیاری شبانه برگشت برایمان شیر و سرشیر بیاورد. اینجا با ساعت قدیم کار میکنند. مجبور شدم بعد از نماز صبح دیگر منتظر باشم! خواستم مطالعه کنم به ذهنم رسید از منبرهای این شبها بگویم! این شبها از منازل الآخره صحبت میکنم. 📖«تَجَهَّزُوا رَحِمَكُمُ اللَّهُ فَقَدْ نُودِيَ فِيكُمْ بِالرَّحِيل‏»! 👈امام حسن مجتبی علیه السلام به جنادة بن أبی أمیة در آن لحظات آخری که طشت خون و تکه های جگر را از مقابلشان بردند اینگونه موعظه کردند: 📖«اسْتَعَدَّ لِسَفَرِكَ‏ وَ حَصِّلْ زَادَكَ قَبْلَ حُلُولِ أَجَلِك‏» 🔹رفقا از دیرباز بحث از معاد را خیلی خام برایمان گفته اند. با وجود اینکه به شکل گسترده در آیات و روایات مطرح شده و ابعاد آن به شکل دقیق و ریز ترسیم شده اصلا به شکل نظام مند در هندسه ی معرفتی مؤمنین جا باز نکرده است. 👈از همینجاست که وقتی در محاورات مؤمنین و حتّی منابر دقّت میکنیم میبینیم از مقولاتی در زمینه معاد سخن میگویند که خیلی ناقص است! 👈مثلا برخی صرفا روی اصل مردن و لحظه ی مرگ تکیه میکنند! گویا فقط همان لحظه جان دادن مهم است!