📖«فرضیه من این است که تکنولوژی اطلاعات توانایی ما در دانستن به یک شیوه خاص را ارتقا بخشیده اما در عین حال توانایی ما برای دانستن از شیوه های پیچیده تر دیگر را تضعیف کرده است. 📖مراد من شیوه هایی هستند که می طلبند اولا مسئولیت باورهایمان را بر عهده بگیریم و ثانیا برای کسب اطلاعات و هماهنگ کردن آنها با یکدیگر خلاقیت به خرج دهیم . 📖به بیان دیگر تکنولوژی های اطلاعات با همه کاربری های هیجان انگیزشان این حقیقت ساده اما مهم را پنهان میکنند که دانش بیشتر لزوما به فهم بیشتر منجر نمیشود» انتهی. 🔹حرف بدی نیست! به عقیده ی او اینترنت ما را واداشته که به شیوه های ابتدایی دست یافتن به اطلاعات آماده بسنده کرده و تلاشی برای فهم آنها نداشته باشیم. 👈در بذل خاطر شماره ۱۶۵ بیان کردم که یکی از تحوّلات بشری تقلیل دادن أسّ المطالب به برخی از اقسام هلیّه مرکّبه و آن هم فهم چگونگی هاست! مقداری از آن بحث کردیم. 👈عصر اطلاعات همین است. عصر میل به محسوسات و امور جزئی برای استفاده همین است. ✅فضای مجازی با انفجار اطلاعات نیاز و فرصتی برای فهم عمق و ارتباط و تلازم و استنتاج و چرایی ها به انسان نمیدهد. ✅توان نقّادی و قدرت پردازش را از او میگیرد! او را مقلّد بار می آورد. با مقداری بالا پایین کردن مطلب میبینید آچمز میشود! ✅فضای سایبر علاقه ی خاصی از خود به این مطلب نشان میدهد که مخاطبینش افرادی خنگ و زود باور باشند! ✅اساسش بر فضای نقّادی ریخته نشده است! اثر پیگمالیونش همین است. انسان را کوچک میکند! انس با این فضا تفکّر فاخر را از انسان میگیرد! از فضای فرهیختگی با باورهای صادق موجّه دور میکند. 👈بلکه گاهی اخیرا به سمتی رفته که به تکثّر معرفتی دامن میزند! طوری به مخاطب القاء میکند که میتواند نظر شخصی خودش را داشته باشد! 👈گاهی حتّی رگه های قوی از سیاست سایبری را نیز میتوان در این عصر اطلاعات مشاهده کرد! حالت جنگ اطلاعاتی به خود میگیرد! 👈جنگی که در آن در پی بی خود کردن انسان هستند. او را برده ی اطلاعات بار می آورد. او را امیر قرار نمیدهد. او را در برابر این بمباران این اطلاعات حقیر میکند. وقتی حقیر شد مطیع میشود؛ استخفّ قومَه فأطاعوه! 👈سابقا در بذل خاطر شماره ۱۵۷ از آبشارهای اطلاعاتی و رفتارهای گلّه ای مقداری صحبت کردیم. 🔹فضای مجازی فضای اطلاعات است ولی از اطلاعات به عنوان ارتباطات استفاده میکند؛ نه به عنوان اموری که باید دانسته و فهمیده شود. ردّ و بدل شدن اطلاعات وسیله ای برای تفریح و تداوم ارتباط است. 🔸تقوای فهم🔸 👈همه ی آنچه گذشت زمینه آن شده که دنیای کنونی و فضای مجازی به شکل عجیبی انسانها را میهمان سفره اطلاعات کند ولی «تقوای فهم» را از آنها بگیرد! 📖وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ ۚ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَٰئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا 🔴رفقا الآن یکی از مشکلات فضاهای دانشگاهی همین است که اطلاعات بیش از قدرت تحلیل است. مقلّد بار می آیند! کثرت و سعه ی اطلاعاتشان باعث قضاوتهای اشتباه و کوچک پنداری علمای راستین و حکمتهای عمیق میشود. البته برعکس هم صادق است. 🔻یکی از آسیبهای فضای حوزوی ما این است که قدرت تحلیلمان بیشتر از اطلاعاتمان است. همین باعث شده که چندان نتوانیم از برکات نیروهای قوی استدلالی و استنباطیمان استفاده کنیم. حتّی گاهی برخی از ما مغرور میشویم! عادت میکنیم بر اساس مقدار اطلاعات محدودمان قضاوت کنیم! یکی از ضرورتها برای عالم و فاضل حوزوی در زمان ما انبوه خوانی و بالا بردن اطلاعات است🔺 👈ان شاء الله در نوشته ی دیگر در زمینه فوائد انبوه خوانی نکاتی را بیان میکنم.