باسمه تبارک و تعالی (۲۴۴) «علل ضعف تبلیغی طلاب علوم دینی» «تقسیم دانایی مورد نیاز طلّاب به صناعتی، حکمتی، معرفتی و عملیاتی» 🔵با یکی از عزیزان که از دست اندر کاران دفتر تبلیغات اسلامی در امر اعزام مبلّغ است گفت و گویی پیش آمد. ایشان ابراز کردند که ظرفیّت تبلیغی موجود توان پاسخ گویی مناسب به نیازهای تبلیغی را ندارد. نمیتوان منکر ضعف کمّی و کیفی مبلّغین حوزوی در امر تبلیغ شد. اما سرّ این ضعف در کجاست؟! 💡عواملی به ذهن می آید ولی به ذهنم خطور کرد یکی را به چشم بیاورم! به ایشان عرض کردم حوزه های علمیه ما به قسمت نخست آیه ی نفر توجّه کردند ولی چندان به قسمت دوّم آن نپرداختند: 📖«فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ» ✅آیه ی نفر دو قسمت دارد. قسمت اوّلش کوچ برای تفقّه در دین است و قسمت دوّمش کوچ برای یادگیری با سویه تبلیغ و انذار است. ✅علوم حوزوی و تلاشها در حوزه های ما عمدتا در راستای تفقّه در دین تنظیم شده است. آن هم با این ایراد عمده که تفقّه به معنای فقه مصطلح تقلیل داده شده و از دیگر ساحتهای دین شناسی غفلتی نسبی شده است. 👈ولی در هر حال علوم حوزوی برای اجتهاد در فقه تنظیم شده و مقدّمات متناسب خود را یافته است. 👈ابزار چنین تفقّهی نیز عمدتا دو تا است. یکی استدلال و دیگری استنباط! انصافا سنخ تفکّر حوزوی پختگی بالایی در نقّادی و استدلال و استنباط دارد. ولی اینها همه ابرازهایی برای رسیدن به فهم عمیق دینی در حوزه ای خاص است.