در مسیر انکشاف یا مصرف در قضیه ی سامری؛ به سامری می گویند که این گوساله را چگونه درست کردی که توانسته توجه همه را به خود جلب کند؟ سامری می گوید من این را از اثر رسول درست کردم. رسول فرشته ای است که با حضرت موسی(ع) گفت و گو می کرده و سامری به اثر این رسول، جای پای این رسول، توجه می کند. و از خاک پای این استفاده می کند و گوساله را می سازد. اینجا دو تا آدم داریم، موسی(ع) و سامری. موسی(ع) محو رسول است، ولی سامری به اثر رسول توجه می کند. به جای آنکه به خود انکشاف الهی توجه کند، به اثر آن انکشاف نگاه می کند و آن را استفاده می کند و گوساله ی سامری را ایجاد کرد. می شود به این فکر کرد که در ساحت علم جدید که علم فناورانه است، در واقع دو نسبت می شود داشت. در یک نسبت در انکشاف هستی و در نسبت دیگر می خواهی از اثر آن انکشاف استفاده کنی. علم جدید و علم فناورانه آنقدر اثرش مهم و مورد توجه بوده، خودش مورد توجه نبوده است. رهبری می گویند همه این قوانین مهم به هدایت الهی کشف شده، ولو خودشان نمی دانند. این بشر غربی در نسبت با این علم و انکشاف آنچه برایش مطرح شده کاربرد است و نتوانسته به خود آن توجه کند. علم جدید علم محض نیست و کاربردی است. مسئله این است در توجه به این علم جدید و علم فناورانه همت و عزم ما کجاست و ما به چه می خواهیم توجه کنیم؟ یکبار همت و عزم این است که در جهت کاربردی سازی اتفاق می افتد و یکبار یک همت دیگر داری که این انکشاف مورد همت ماست و در توجه به این، اثراتی هم است. ارائه ی حجت الاسلام نجات بخش دانشگاه‌‌ صنعتی شریف @behyaarstf_ir