☘بخش هایی از سخنرانی آیت الله شهید بهشتی، سال ۵۹ ☘ما الان عموما زندگی مان شده انتخاب واجب تر. دیگر مستحبی برای ما باقی نمانده؛ مباحی هم نمانده! باید ببینیم میان دو مصلحتِ واجب کدام اهم و واجب تر است به آن بپردازیم. طبعا در این حالت آدم دغدغه دارد که تکلیف آن واجب دیگر چه می شود. مبادا در انتخاب اشتباه کرده باشم. ☘درنگ حرام است. بکوشیم لحظه ای را بدون استفاده سازنده نگذاریم. یا مطالعه کنید؛ یا به حساب اعمال و اخلاق خودتان برسید؛ یا در شناخت ایران امروز و جامعه اسلامی امروز با همه نشیب و فراز و چم و خم و لایه های زیر و رویش، کوشش کنید. بهترین شناخت هم، شناختی است که با حضور عینی ما در جامعه صورت بگیرد. البته حضور عینی همراه با قدرت تحلیل و مربوط کردن حوادث جزئی به اصول کلی. ☘خلاق باشید. امکان، اگر بگوییم بیافرینیم، مبالغه است. می گویم امکان ها را از قوه به فعل برسانید. به فعلیت در آوریم با تلاشمان. از خودمان مایه بگذاریم. شمع گونه بسوزیم و گرما و روشنی ببخشیم و از این سوختن لذت ببریم و با چهره شاداب این سوختن را با سوز و دردمندی و احساس ارضاء درون داشته باشیم. هستید این جور؟... به هر حال بی آرامی خصلت ماست و موجیم که آسودگی ما عدم ماست. ☘معطل امکانات مشهود نمانید. خداوند امکانات نامشهود فراوان در این جهان ذخیره کرده، خزانه کرده است. تلاش کنید آن امکانات غیبی از غیب به شهادت بیاید. دو قدم بروید جلو، آب پیدا می کنید. آب کم جو تشنگی آور به دست، تا بجوشد آبت از بالا و پست. ☘نگویید امکانات نیست. چطور نیست؟ چنگ بیاندازید، انگشت ها را به کار بیندازید. تیزبینی ها و تیزهوشی ها را به کار بیندازید. پا ها را به کار بیندازید. حرکت کنید. برکت خدا به هراه اوست. فداکار باشید. مردم شما را از دل و جان پذیرایند. و پذیرایی مردم از شما، آفریننده امکانات است. چون خلق در زبان قرآن برای ما به همان معنی دگرگون کردن و قوه ها را بالفعل کردن به کار رفته است. @behyaarstf_ir