رابطه ی فاز دوم طرح بالقرآن با لغتنامه های موجود 1400.02.28-01 $عمده تفاوت، بین لغتنامه های موجود و فاز دوم نرمافزار یه نکته عرض کنیم در مورد فاز دوم نرم افزار و لغت نامه های موجود. رابطه فاز دوم طرح بالقرآن و لغت نامه های موجود چی هست؟ در یک جمله اگه بخواهیم عرض کنیم لغت نامه های موجود به نوعی یکی از خروجی های فاز دوم نرما فزار هستند، توسط گذشتگان با یه سری تفاوت ها. از جمله تفاوت هاش چی هست؟ اولین تفاوت عمده در استفاده از منبع تولید معانی برای اون لغات هست. در لغت نامه ها عمدتاً یکی از منابع، قرآن بوده. از منابع متعددی، از متون متعددی در کلام عرب استفاده شده برای اینکه اون لغت نامه درست بشه. در فاز دوم طرح بالقرآن تکیه ما روی منبع قرآن هست و بیشترین اولویت را برای منبع قرآن قائل هستیم بعدها اولویت بعدی رو برای توسعه منبع مون برای روایات قائل هستیم و برای سایر منابع. تفاوت دیگر در حد پرداختن به منابع هست. لغت نامه ها در یک حدی به یک منبع پرداخته اند. مثلا اگه به یک شعر پرداخته یک واژه ای رو میخواسته ببینه در فلان منبع زبان عرب از اون منبع زبان عرب استفاده کنه معنای این رو به دست بیاره در جهت معنای این. در یک عمقی به آن پرداخته. ما میخوایم چه کنیم در قرآن؟ اینکه عمق عرض میکنیم یعنی چی؟ یعنی ما می خواهیم در قرآن به همه روابط اون واژه در قرآن توجه کنیم. به جزئیات و کلیاتش توجه کنیم. به همون محقق لغت نامه نویس که در گذشته لغت نوشته و برای معنای فلان واژه به عنوان یکی از منابعش وقتی از قرآن استفاده کرده بخشی از رسم مربوط به کاربرد اون واژه در قرآن را مد نظر قرار داده و برای لغت نامه اش استفاده کرده. ما میگیم که همه رسم اون لغت در قرآن رو میخوایم مورد توجه قرار بدیم. پس در اصل موضوع تفاوتی نیست. اینکه چه لغت نامه ها، چه طرح بالقرآن هر دو از منابع زبان عربی، منابعی که حاوی کلام عرب هستند، استفاده می کنند برای مفهوم یابی. پس هر دو پایه کار اینجاست. در این تفاوتی نیست. $در واقع لغتنامه ها، یک پژوهش جدی هستند در مورد موضوع مفاهیم در اولویت دادن به منابع و سطح پرداختن رسم اون واژه در اون منابع، ما تفاوت داریم. به این معنا می شه گفت که پس لغت نامه ها به شکلی شبیه همین خروجی هستند، همین محصولی هستند که ما در فاز دوم میخوایم دنبال کنیم ولی با این تفاوت ها. با این تفاوتها در اولویت بندی و در میزان پرداختن به بکارگیری واژه در اون متن و ویژگیهایی که اون واژه پیدا کرده و تمام رسمی که اون واژه، تمام روابطی که اون واژه در اون متن براش ایجاد شده، با این تفاوت. لذا در واقع لغت نامه ها یک پژوهش جدی هستند در مفاهیم. البته با هم دیگه متفاوتند ولی یک پژوهش جدی هستند. اون لغت نامه ای که منابع قرآنی رو بیشتر استفاده کرده ممکنه شما برای استفاده در معانی قرآنی به اون توجه بیشتری کنید. $لغتنامه ها از منابع کلام عربی بوده و یک دسته بندی از مفاهیم ارائه شده، میباشند یک نکته دیگه که ما توی لغت نامه ها باید بهش توجه کنیم در کنار اون بحث که لغت نامه ها در واقع یافتن مفاهیم در کلام عرب هست، کلام های عربی است. منابع حاوی کلامهای عربی است. در واقع لغت نامه ها این هستند. در کنار این موضوع یک نکته دیگه ای که ما باید در لغت نامه ها بهش اشاره بکنیم یک نکته دیگری که در لغت نامه ها باید ما بهش توجه کنیم از منابع حاوی کلام عربی هست، یک دسته بندی از مفاهیم ارائه شده هست. این مهمه. ما توجه داریم به یک دسته بندی. به این معنا که مثلاً معنا حقیقی است یا مجازی است؟ اون معنایی که لغتنامه گفته در واقع کدام معنا را خواسته دنبال بکنه؟ گاهی منابع خودشون حاکی از این هستند. مثلا اگر یک واژه عربی رو که مثلاً واژه قامضی هم هست، ممکن دوتا کشاورز یک جایی در فعالیت کاریشون از اون واژه استفاده بکنند، به عنوان یکی از قبایل عرب. این لغت نامه نویس این واژه را از اونها گرفت و اون رو به عنوان معنا درج کرد. اینجا احتمالش زیاده که اون معنایی که داره اینجا مطرح میشه معنای حقیقی نیست. ممکنه معنا، معنای مجازی باشه. لذا خود منابع اون وزن حقیقی مطرح کردن معانی و مجازی مطرح کردنشون، ممکنه متفاوت باشه. یک شعر ممکنه توجه شاعر بیشتر معانی مجازی باشه. شما به اون شعر توجه میکنید معنا رو درک میکنید از اون شعر، ولی معنایی که درک می کنید که مد نظر اون شاعر بوده، اون شاعر اونجا مجازا آن را به کار برده. اینکه منابع چگونه این معانی رو مجازا یا حقیقتاً از معانی صحبت می کنند و تولید می کنند یه بحثه، اینکه ما بهش توجه داشته باشیم.