اینجا.....؟! امروز صبح رفتم به یک مدرسه دخترانه. دبیرستان نمونه دولتی بود. یک ساعتی گپ زدیم. قبل از اینکه شروع کنم مدیر یا مربی پرورشی مدرسه در گوشم گفت: اینها خیلی شبهه دارند و همه مشکلات رو میندازن گردن رهبری. به وضعیت اقتصادی هم خیلی اعتراض دارند و از این حرفها... گفتم حله! صحبت کردم. تمام شد. همه تشویق کردند. (چند نفری هم صلوات فرستادند 😁) حقیقتا من به این سطح از فهم و شعور دهه هشتادیا غبطه می خورم. خیلی خوب بودن. کافیه فقط با این بچه ها با منطق صحبت بشه. کافیه تحقیرشون نکنی. کافیه بهشون اعتماد به نفس بدی. کافیه از زیر بمباران تبلیغاتی چند دقیقه اونها رو بیرون بیاری. کافیه بهشون هویت بدی. کافیه کمی در مورد رویاهاشون حرف بزنی. رویای ایرانی! نه رویای هالیوود و دیزنی! جمعیت حدود دویست سیصد نفری دانش آموزها حتی یک نفرشون هم نبود که همراهی نکنه با بحث. توی این جمع ها سخته بگی من عاشق انقلابم. من از این انقلاب دفاع می کنم. اما وقتی آخرین جمله من این بود که من با افتخار و سربلندی از این انقلاب تشکر میکنم همه تشویق کردند! کیا؟ همون دخترهایی که دیروز توی کلاس کلی با معلم و مربی بحث کرده بودند که نخیر. ما خیلی بدبختیم. جمهوری اسلامی زندگی ما رو نابود کرده و ... این قدرت بیان من نیست. این ربطی به دانش و آگاهی نداره. اگر من نتونم از معجزه انقلاب اسلامی دفاع کنم حقیقتا کار سختی انجام داده ام. به قول اون گزارشگر فوتبال که می گفت گل نکردن این توپ خیلی سخت بود خداییش! حقیقتا کسی که نتونه از جمهوری اسلامی در مقایسه با گذشته و غرب دفاع کنه باید یک فکری به حال خودش بکنه. نمیدونید چه حس خوبی داشت وقتی گفتم: کسی نباید ایران رو با گذشته و این کشورهای بدبخت بیچاره اروپایی و آمریکایی مقایسه بکنه چون اینجا........ و همگی گفتند: ایرانه! آره. اینجا ایرانه و آینده اونقدر روشنه که نورش چشم همه دشمنامون رو کور میکنه... ♨️ اقْتِصادِفَرهَنگی: 🇮🇷 💠 @h_abasifar