Ramazan 1402.01.03 - Shab 02 - H-Sarollah.Rasht - 02 - Abozar Biukafi - Monajat - Edit.MP3
25.51M
بر عفو بی‌حسابت، این نکته‌ام گواه است گفتی که یأس از من، بالاترین گناه است من غرق در گناهم مسکین و روسیاه‌م تنها تویی پناهم، لاتقنطوا گواه است هرگز نمی‌پسندی، در بر رویم ببندی آخر کجا گریزد؟!، عبدی که بی پناه است در دیده اشک سُرخم، بر چهره رنگ زردم مویم شده سفید و، پرونده‌ام سیاه است باز آمده‌ام به سویت، برگشته‌ام به کویت این بنده‌ی فراری، محتاج یک گناه است دست از ثواب خالی، پرونده از گنه پُر پایم بود لب گور، کارم فغان و آه است من عهد شکستم، من راه خویش بستم ورنه به جانب تو، هر سو هزار راه است یک «یا الهی العفو»، جبران جرم یک عمر یک شام قدر با تو، بِه از هزار ماه است یک جمله با تو گفتن، ذکر هزار سال است یک لحظه بی‌تو بودن، یک عمر اشتباه است «میثم» به خود نگاهی، جبران این سیاهی یا اشگ شامگاهی، یا ورد صبح گاه است شاعر: آقای [شب دوم ۱۴۰۲.۰۱.۰۳] کانال‌متن‌اشعارمداحی‌های @Biukafi_Matn