خبر آمد، خبری در راه است... اتفاقات اصلا عادی نیستند. این مردم کی و کجا اینقدر سلوک عارفانه کردند؟ و کدام دست غیبی چنین صبر و استقامتی را به اینان الهام کرده است؟ این مردم، قبل از قیام خود، می‌دانستند چنین روزهایی را خواهند دید. خودشان، زنانشان و فرزندانشان در صف شهادت ایستادند، دل از خانه و کاشانه و امنیت و آسایش خود کندند و قیام کردند. اسماعیل ها به صف ایستاده‌اند، و ابراهیم‌ها سلاح به کمر می‌بندند. اما هاجر‌ها نه تنها از دیدن رد چاقو بر گلو بیهوش نمی‌شوند، بلکه بربالای جنازه فرزند بر روی ویرانه‌های خانه، سرود حماسی می‌خوانند و امید پیروزی را فریاد می‌کنند. علی‌اصغرهای تشنه، دانه دانه در خاک، با لالایی پیروزی به خواب می‌روند تا در خاک ریشه کنند، و ریشه‌‌های استوارشان، ریشه ظلم در جهان را برکند. اگر در قصه‌های عرفای هفتاد ساله کراماتی را خوانده‌بودیم، حالا به چشم خود می‌بینیم کودکی چهار ساله، در بستر زخم، ندای «الله اکبر» را زمزمه می‌کند تا دردش تسکین یابد و زمزمه آرام تکبیرش کاخ فرعون‌ها را بلرزاند. ما خطبه‌های زینب‌وار دختر بچه شش ساله، که به شهادت پدرش افتخار می‌کند و سینه سپر می‌کند و می‌گوید «من قوی هستم و اسرائیل را نابود می‌کنم» را به گوش خود شنیدیم. به خداوندی خدا قسم! چنین اتفاقاتی عادی نیستند و چنین مردمی شکست‌پذیر نیستند✌️ https://eitaa.com/elahabib