. عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ أَبِيهِ، عَنِ النَّوْفَلِيِّ، عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام، قَالَ: «قَالَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله: مَنِ اغْتَابَ مُؤْمِناً غَازِياً، أَوْ آذَاهُ‏، أَوْ خَلَفَهُ فِي أَهْلِهِ بِسُوءٍ، نُصِبَ لَهُ‏ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، فَيَسْتَغْرِقُ‏ حَسَنَاتِهِ، ثُمَّ يُرْكَسُ‏ فِي النَّارِ إِذَا كَانَ الْغَازِي فِي طَاعَةِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ». (کتاب کافی، جلد 9 (چاپ دار الحدیث) صفحه 368) امام صادق (ع) از رسول خدا (ع) روایت کرده که فرموند: كسى كه در باره مؤمن رزمنده‏اى که در راه خدا و طاعت او جهاد کرده و بر آن عهد استوار باشد، كند، و يا به او برساند، و يا در غياب او با افراد خانواده‏اش بد رفتارى نمايد، در روز اين كار او را عَلَم كنند تا همه خوبي هاى او را از بين ببرد، آنگاه او را در آتش سرنگون مى‏سازند. @boreshha