. ادبیات زبان دوم تاریخ چه بسیار ادیبان و شاعران که وقایع شیرین و تلخ و حوادث گذشته را با نوعی تجزیه و تحلیل در قالب زبان شعر و داستان ثبت و ضبط کرده‌اند و به خاطر هنری که در ثبت وقایع بکار برده‌اند اثر خود را جاودانه نموده‌اند. بررسی آثار ادبیات جهان به خوبی گویای این مطلب است که علاوه بر ثبت وقایع گذشته توصیه‌ها و اعتراض‌ها به حاکمان وقت در قالب شعر و داستان و طنز بیان گردیده به‌گونه‌ای که می‌توان به‌عنوان معیار و محکی برای مکتوبات تاریخی که در همان زمان توسط مورخان حرفه‌ای باقیمانده است، از آن استفاده کرد. می‌توان گفت "ادبیات" زبان دوم "تاریخ" است که با بلاغت وشیوایی هنری خود جذابیت خاصی به این نوع از سبک تاریخ نگاری می‌دهد. البته به دلیل آنکه ادبیات به خاطر خصلت ذاتی خودش آمیخته با احساس و تخیل است گاهی تخیلات شاعر با واقعیت در هم می‌آمیزد و خطاهایی نیز بدنبال خود می‌آورد. با این وجود نقش این عنصر هنری آنقدر پر رنگ است که تخیلات نیز بیانگر چیزی است که باید در زمان شاعر باشد ولی به علت‌های گوناگون سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و.... وجود ندارد و شاعر یا داستان‌نویس آنرا به‌صورت امری تخیلی آرزو می‌کند. 🌐https://eitaa.com/bouath