. ((گریستن ، گریستن ...کاش مصیبت را راهی دیگر بود جز گریستن..... ساعت‌ها در پی هم میگذشت و هنوز خبری از مردانی که در پی تشییع پیکر برادرت رفته بودند باز نیامده بودند . حلقه‌ی در که کوبیده شد ، کودکان به سوی در شتافتند . تو سراسیمه برخاستی و دیگر اهل خانه نیز . حسین ( ع) با شوی تو و دیگر برادرانت بازگشته بودند با چهره‌هایی مکدر از غبار غم ، سوگوار و آشفته نگاهت که در نگاه حسین گره خورد بغض مجالتان نداد . تو را در آغوش کشید . جامه‌هایش بوی خاک می‌داد ، خاکی غریب....)) این‌ها گوشه‌هایی از تصاویری است که خانم "الهام امین" برای ما از حضرت زینب کبری (س) در کتاب "عقیله" رقم میزنند. تصویر حضرت زینب ، زنی همیشه گریان و مضطرب ، با چشمانی پراشک و پرده نشین و مُحتجب . بانویی که حتی برای تششیع پیکر برادرش حسن مجتبی(ع) از خانه خارج نمیشود و ماجرای بی‌حرمتی به پیکر برادر و تیرباران کردن جنازه ، حتی اینکه اجازه ندادند در کنار قبر جدشان رسول اکرم به خاک سپرده شود را ، از زبان این و آن میشنود و هرگز خانه را رها نمیکند. آیا به واقع زنان هاشمی تبار بخصوص حضرت زینب کبری حداقل ترین حضور را در رویارویی با اجتماع و سیاست نداشتند ؟ آیا چنین زن پرده نشینی که هرگز مواجهه با مسائل سیاسی ندارد ، میتواند به یکباره در کوفه و شام ، آن هم در قصر دشمن و در جلوی چشمان حرامیان ، در حالی سینه‌اش مدفن کوهی از مصیبت و درد را همراه دارد ، آنچنان علی وار سخنانی را به زبان براند که ستونهای قصر اموی را بلرزاند و مرد و زن در حیرت بلاغت و فصاحت کلامش به شگفتی افتند که آیا علیست که دوباره لب به سخن گشوده است ؟! 📚 برشی از کتاب عقیله #رمان #داستان #ساهور #تاریخ_ادبیات #دانشگاه_باقرالعلوم #انجمن_علمی_ادبی_ساهور 🌐https://eitaa.com/bouath