🌷در سال ١٣٦٠ موقع خواندن نماز مغرب و عشاء در پادگان العنبر عراق، تعدادى از اسيران ايرانى را وارد كردند و در بين آنان جوانى به نام على اكبر بود كه بسيار سرحال و قوى و نيرومند بود، بر اثر شكنجه ‏ها و عدم امكانات بهداشتى و مواد غذایى ايشان بيمار شدند. 🌷بطورى كه گاهى از درد، سر خود را به ديوار مى‏زدند و آنقدر اين كار تكرار مى‏شد تا غش مى‏كردند. در اواخر ماه صفر قرار شد دهه آخر آن ماه را دوستان روزه بگيرند، در همان شب اول.... 🌷....در همان شب اول يكى از عزيزان با توسل به حضرت امام زمان عليه‏ السلام درخواست شفاى «على اكبر» را مى‏کنند كه در عالم رؤيا بشارت شفاى ايشان را مى‏دهند و روز بعد آن جوان ايرانى با عنات و توجه خاصه حضرت ولى عصر عليه‏ السلام شفاى كامل پيدا كرد. راوى: سيد آزادگان مرحوم حجت الاسلام حاج آقا علی اکبر ابوترابى !! 🌷حفظ آبروی دیگران برای آقای ابوترابی اهمیت زیادی داشت. گاهی بعضی از اسرا مسائل شخصی دیگران [را] افشا می‌کردند و مشکلاتی به وجود می‌آمد. روزی حاج آقا در میان جمع، اهمیت این موضوع را با سئوالى مطرح کرد و پرسید: اگر قرار باشد شما پا روی قرآن بگذارید یا آبروی کسی را ببرید کدام یک را انتخاب می‌کنید؟ 🌷....اکثراً جواب دادند: پا گذاشتن روی قرآن معصیت است، ما دومی را انتخاب می‌کنیم. گفت: اشتباه می‌کنید؛ چرا که قرآن برای آبرو دادن به انسان آمده است. شما وقتی آبروی کسی را بردید معنایش این است که با قرآن مخالفت کرده اید!! 🌹خاطره اى به یاد سید آزادگان مرحوم حاج علی اکبر ابوترابی 🌷  @byadshohada 🌷 با ما با شهدا بمانید 👆👆👆