چـــادرےهـــا |•°🌸
🌸 ﷽ 🌸 🌸🍃🌺🍃🌸 .... آه پر صدایی کشیدم .صدای دسته های عزاداری که از خیابون رد میشدن من رو به خودم آورد. با صدای طبل و سنجی که دلم رو لرزوند و مداحی که با نوحه سراییش از واقعه کربلا رد اشک گذاشت توی چشمهام، یه اشک واقعی. امیر علی سر بلند کرد رو به آسمونی که به غروب می رفت و گرفته بود و به نظر من سرخ .اشک روی صورتش رو دیدم و دلم ضعف رفت برای این اشک های مردونه که غرور نداشتن و پای روضه های سیدالشهدا (ع) بی محابا غلت می خوردن رو گونه هایی که همیشه ته ریش داشت .انگشت هام کشیده شد و پرده با صدای بدی به هم خورد و دست من از روی پیراهن مشکی چنگ زد قلبی رو که باز هم بی قراری میکرد طبق برنامه ی هر ساله اش، با همه ی تفاوتی که توی این سال بود. روی تخت فلزی وا رفتم و چادر مشکیم سر خورد روی شونه هام . برای آروم کردن قلب بی قرارم از بس لبه های چادر رو توی مشتم فشار داده بودم، خیس شده بود .چه قدر حال امروزم پر از گریه بود؛ چون یه قطره اشک بدون گذر از گونه ام از چشم هام افتاد و گم شد توی تار و پود چادرم. تقه ای به در خورد و بعد صدای بابابزرگ که یاالله می گفت برای ورود به اتاق خودشون .دستی روی چشم های پر از اشکم کشیدم و قبل از ریزششون سد کردم راهشون رو و صدای پر بغضم رو صاف. _بفرمایید بابابزرگ، فقط من اینجام. دستگیره ی در به طرف پایین کشیده شد و بابابزرگ داخل اتاق شد، آستین های بالا زده و دست ها و صورت خیسش نشونه ی این بود که وضو گرفته و اومده برای نماز اول وقتش، مثل همیشه. لبخندی به روم پاشید. _خوبی بابا؟ به زور لبخندی زدم، لعنت به چشم هایی که همیشه لو می دادن گریه کردنم رو؛ چون قبل از حتی یه قطره اشک سرخ می شدن و پر از شبنم های براق .بابابزرگ هم حالا دقیق توی صورتم و چشم هام بود و امروز دوباره می پرسید احوالم رو. پیشگیری کردم از سوال ها و باز ادامه دادم اون لبخند کذایی رو. -ممنون ...اذون دادن؟ بابابزرگ نگاه از صورتم گرفت و بعد از کمی مکث انگار فکر می کرد چی پرسیدم گفت: _الانه که.... ✍🌺🍃🌸🍃🌺🍃 🍃ادامہ دارد.... ✍🏻 ✍لطفا فقط با ذکر و کپی شود... ╭┅°•°•°•°═ঊঈ📚ঊঈ═°•°•°•°┅╮ ✒ @chaadorihhaaa ╰┅•°•°•°•°═ঊ
402 مشاهده