🔷 «انَّهُمْ فِتْيَةٌ آمَنوُا بِرَبِّهِم». آنها جوانمردانى بودند كه به پروردگار خود رو آوردند، نه به بتهايى كه پرورشى نمىدهند و نه به مردههايى كه رشدى نمىآورند.
🔷 آنها به ربّ خود رو آوردند، «وَ زِدْناهُمْ هُدىً»، در نتيجه ما هم هدايت آنها را زياد كرديم، چون هر كس از دادههايش در مسير بهره بگيرد و شكر كند، ما او را زياد مىكنيم و نعمتهايش را وسعت مىدهيم. «لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُم».
🔷 و نكته اينكه فقط نمىگويد:«لازيدنّ نعمتكم»، چون مادام كه انسان خودش زياد نشده باشد، زيادتى نعمتها او را كم مىكند و اسير مىسازد و نگه مىدارد. او به شاكرها وسعتى مىدهد كه نعمتها اسيرشان نمىكند و رنجها از پاى نمىاندازدشان.
📚 روش برداشت از قرآن، ص ۱٠۴
🆔👉
@cheshmeyejarie