💠 هنگامى كه هدايت قرآن طلوع مىكند، بر ناس، بر تمامى افراد، نور مىتاباند. و اين هدايت عمومى و همهگير قرآن است.
💠 آنگاه به اندازهاى كه افراد به شكر روى بياورند، بر هدايت افزوده مىشود و هدايتهاى بيشتر آنها را در خود مىگيرد.
💠 و به اندازهاى كه كفر بورزند، از امكانات و منابع آگاهى آنها هم پس گرفته مىشود تا آنجا كه؛ «خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ وَ عَلى سَمْعِهِمْ وَ عَلى أَبْصارِهِمْ غِشاوَةٌ».
💠 تا آنجا كه به خاطر كفر و حتى نسيان و فراموشى از منبع خود آگاهى هم محروم مىشوند كه؛ «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ».
💠 اگر براى آشنايى با خدا، آشنايى با خويش راهى هست، كه؛ «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ عَرَفَ رَبَّهُ»، در آن هنگام كه از اين معرفت چشم مىپوشند و به فراموشى مىرسند، به خاطر اين نسيان، از خودشان هم غافل مىمانند.
💠 كسى كه آن ارتباط را شكر نكرده، با كفرش در اين ارتباط گرفتار مىشود. «نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ»؛ چون اگر خود آگاهى به خدا آگاهى پيوند نخورد، خدا فراموشى، به خود فراموشى خواهد رسيد و آن جريان معرفتى باز پس گرفته خواهد شد.
💠 اما كسانى كه شكر كردهاند و شعاع هدايت را پذيرفتهاند و به آن گرويدهاند، به مراحلى بالاتر دست خواهند يافت.
📚 تطهير با جارى قرآن ج ۱ ص ۲۶۵
🆔👉
@cheshmeyejarie