✴️ «وَ قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامُ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ، وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِينَ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمامِ وَقْتِهِ وَ انْقِطَاع مُدَّتِهِ وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ».
✴️ امام سجاد دارد گزارش مى دهد كه اين ماه با ما به خوبى رفتار كرد. سحرها و شبهايش را در اختيار ما گذاشت و طلوع و غروبش را براى ما داشت.
✴️ «قَدْ أَقَامَ فِينَا هَذَا الشَّهْرُ»؛ مدتى با ما همراه شد و با ما اقامتى كرد. «مُقَامَ حَمْدٍ»؛ خيلى حميد بود و پَستى نداشت. «وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ»؛ و با خوبى با ما رفتار كرد. «وَ أَرْبَحَنَا»؛ و به ما سود رساند. «ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا»؛ حالا او دارد از ما جدا مى شود.
✴️ «عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ. فَنَحْنُ مُوِدِّعُوهُ»؛ و ما هم داريم با او وداع و خداحافظى مى كنيم. «وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَيْنَا»؛ به گونه اى داريم توديع و خداحافظى مى كنيم، كه جدايى از او براى ما سنگين است.
✴️ هنوز عطشش را داريم، هنوز كوزه اى را آب نكرده ايم، هنوز حتى دستهايمان را هم نشسته ايم و آبى به سر و صورتمان نزده ايم.
✴️ «وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا»؛ به گونه اى داريم وداع مى كنيم كه جدايى از او براى ما سنگين است و برگشت او از ما، مغموم و مستوحشمان كرده است.
✴️ «وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِيَّةُ وَ الحَقُّ الْمَقْضِىُّ»؛ و حال كه دارد از ما جدا مى شود، ما در جدايى و فراق او، حقوقى را كه او بر ما داشته را به عهده گرفته ايم. ذمه او را بر خودمان واجب و لازم مى دانيم و گردنمان را در گروى او گذاشته ايم.
✴️ اگر ما از ماه رمضان داريم جدا مى شويم، به گونه اى جدا نمى شويم كه پشت سر او خوشحال باشيم و به گونه اى جدا نمى شويم كه در جدايى از او به يادش نباشيم و آنچه را كه در ما سبز كرده و در ما كاشته است را بكنيم و دور بريزيم، بلكه اين ماه براى ما پیمان و عهد محفوظ و احترام و حرمت شایسته و حق حتمی و ادا شدنی دارد.
📙📕 بهار رویش ص ۱۴۱
🆔👉 @cheshmeyejarie