🔍#پاراکتاب| قوه‌ واهمه تماشاگر؛ مستحیل و مستغرق در فیلم 🔸 تماشاگر بخش اعظم وجود خویش را تسلیم فیلم می‌کند و در آن مستغرق می‌شود. با این استغراق دچار نوعی غفلت از خویش و الیناسیون می گردد که حُسن و قبح آن باید با توجه به شرایط و نتایج فیلم ارزیابی شود. 🔹 این غفلت ملازم با زندگی بشری است و از آن نمی‌توان پرهیز کرد. پایان این سیر به نوعی خودآگاهی منتهی می‌شود که اگر ماهیتی کمال طلبانه داشته باشد، می‌تواند همهٔ ترس‌ها و خشم‌ها و هیجانات و کشاکش‌های عصبی فیلم را در خود مستحیل، کند و اگر نه، تماشای فیلمی که منافی آزادی و عقل بشر و مانع کمال اوست، خُسرانی است که جبرانش به سختی ممکن است. 🔸 به‌عنوان مثال فیلم‌های ترسناک بر فعالیت قوه‌ واهمه تماشاگر متکی هستند و کمال بشر به آن است که مجموعه قوای وجودیش تحت احاطهٔ عقل به اعتدال برسد، لذا مخالف کمال انسانی است که قوه واهمه را به‌طور مستقل و فارغ از عقل پرورش دهیم. 📖آیینه جادو، جلد اول، صفحه۱۸ 📽 @ciinema