61 ؛ شیوه دوستی 1 بِسمِ اللّه الرَّحمنِ الرَّحیم سلام به شما والدین و معلمان عزیز موضوع گفتگوی ما شیوه دعوت به نماز بود این جلسه شیوه دوستی و هم‌نشینی را مرور کنیم. پیامبر اعظم فرمودند: انسان بر دین دوست و رفیقش هست، پس دقت کنید با چه کسی دوست می‌شوید. [1] تو اول بگو با کیان زیستی * سپس من بگویم که تو کیستی بنده بارها مشاوره دادم به بی‌نمازهایی که دوست داشتند اهل نماز بشوند. وقتی از آنها می پرسم دوستانِ شما نماز می‌خوانند؟ آنها گفتند : نه. گفتم قدم اول در اهل نماز شدن این است که یا آنها را هم اهل نماز کنید یا دور آنها را خط بکشید و با آنها قطع ارتباط کنید. چون پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند که هر کسی بخواهد توبه کند ولی دوستانش را تغییر ندهد واقعاً توبه کننده حقیقی نخواهد بود. «مَنْ تَابَ وَ لَمْ یغَیرْ رُفَقَاءَهُ فَلَیسَ بِتَائِبٍ» [2] هر بار که می‌آید نماز بخواند به او تیکه میندازن و مسخره اش می‌کنند و شبهه می‌اندازند تا او را از نماز خواندن منصرف کنند. بنده کسانی را می‌شناسم که پدر و مادرشان بی‌نماز بودند اما چون دوستِ خوب انتخاب کردند توانستند اهل نماز بشوند. همچنین دوستِ بد می‌تواند تمام تلاش پدر و مادر و معلم را در تربیت نمازی بی‌اثر کند. نوجوان رفیق پرست هست و علاقه دارد به گروه هم‌سن‌ و سال هایش و علاقه دارد به تیمی شدن. چگونه نوجوان خود را کمک کنیم تا بتواند دوست خوبی انتخاب کند؟ یک. از سرزنش، توبیخ و تحقیرِ فرزند خودداری کنیم. اشتباهات جزئی او را نادیده بگیریم با او شوخی کنیم تا خود ما اولینِ رفیق‌‌ آنها باشیم. دو. با فامیل و همسایگانی که خانواده‌ی مذهبی دارند و فرزند هم‌سن ‌و سال فرزند ما دارند بیشتر رفت ‌و آمد کنیم. رفتن به مسجد، پارک، استخر و تفریح با آنها سبب می شود تا فرزند ما فرزند آنها را به عنوان دوست انتخاب کند. هیئت امام حسین علیه السلام یا جلسه قرآنی محل را به خانه دعوت کنیم تا غیرمستقیم به فرزند خود این پیام را برسانیم که دوستانش را از این جمع‌ها انتخاب کند. چهار. دوست خوب در مکان خوب پیدا می‌شود. در سنین زیر دوازده سال فرزند خود را زیاد به مسجد ببریم. در پایگاه بسیجی که برنامه منظم دارد و حلقه صالحین برگزار می‌کند ثبت نام کنیم تا این‌گونه دست او را در دست دوستان خوب گذاشته باشیم. [1] الْمَرْءُ عَلَى دِینِ خَلِیلِهِ وَ قَرِینِه‏. (الكافی، ج‏2، ص: 375) [2] مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏12، ص: 131.